‘Met mij gaat het goed! Beter dan met jou, als ik zo naar je kop kijk’

Rotterdam - Onze columnist Rachid Benhammou was bij de reünie van Spot The Loony en zag allerlei bekende gezichten van vroeger. ‘Da’s lang geleden zeg! Hoe is het nu met je?’

“Hey! Da’s lang geleden!” Het was ongetwijfeld de meest uitgesproken zin op die zonnige zondagmiddag in en rondom poppodium Baroeg, op Zuid. Dat Feyenoord een uur eerder had gewonnen, zou je bijna vergeten, ondanks de vele nabeschouwingen van supporters met een koude klets in de hand. Het was een feest der herkenning, want de eigenwijze kroeg Spot The Loony bestond maar liefst 40 jaar. En dat moest gevierd worden. Met een reünie. 

Het café, aan de Beijerlandselaan, jarenlang mijn stamkroeg en naar mijn bescheiden mening ook het leukste café op Zuid, waar je ongestoord een biertje kon drinken, Feyenoord kon kijken of kon genieten van de vele live bands. Zonder gedoe of vervelende mensen. Wel met interessante Loony’s, eendagsvliegen of intellectuelen die je de oren van het hoofd lulden. Het was een plek waar je je veilig voelde. Ook als vrouw zijnde, zonder lastiggevallen te worden door opdringerige mannen omdat je alleen aan de bar zat. Het was een begrip. Een plek waar de gasten ook rekening hielden met de buurt. Rooie Kees, de illustere kroegbaas vond het namelijk niet alleen belangrijk wat zich in zijn etablissement afspeelde, maar ook wat er op straat gebeurde. Na 25 jaar, verkocht die rooie de zaak en ging hij het onderwijs in. Typisch, want in de tijd dat hij nog achter de bar stond, zag ik regelmatig de leraar in hem, wanneer hij een speciaal biertje tapte, tegelijkertijd een discussie aanzwengelde én de deur in de gaten hield. Want ja, wanneer je al beschonken de zaak inliep, werd je meteen streng, doch rechtvaardig de deur uitgebonjourd. Met het gratis advies om thuis je roes uit te slapen. En in de kelder van de kroeg, waar zich een piepkleine oefenruimte bevond, is menig muzikant bekend, doof, of claustrofobisch geworden. Bijzonder was dat in die schuilkelder ook grote namen herrie hebben mogen maken, zoals Michel van Schie, oud bassist van Anouk. Of ze tegenwoordig doof of claustrofobisch zijn, weet ik niet.

Die zondagmiddag genoten ruim 300 oud-stamgasten, hedendaagse bezoekers, eendagsvliegen en ander gespuis van oude verhalen, heerlijk eten, de overwinning van Feyenoord, dj’s en livemuziek. Maar men genoot vooral van elkaar. Om de haverklap hoorde je iemand wel zeggen: “Da’s lang geleden zeg! Hoe is het nu met je?” Steevast kwam dan het antwoord: “Met mij gaat het goed! Beter dan met jou, als ik zo naar je kop kijk. Maar ik ben wel blij je weer te zien.” Ik was ook blij al die Loony’s weer te spotten. Ook diegenen waar ik de naam niet meer van wist.’

Rachid Benhammou is cultureel ondernemer en freelance journalist.