De visdeurbel, voor de vis op seksvakantie...

Rotterdam - Onze columnist Wendy Verhoeven stond voor haar column van deze week bij de Parksluizen. Mijmerend over de vissen die daar voor de sluisdeur wachten. En de visdeurbel die ze misschien krijgen.

‘Westzeedijk. Op de rivier dansen zonnelichtjes gemoedelijk op de golven van een blauw vrachtschip dat de sluis nadert. Vers beddengoed wappert op het achterdek van de Cornelis. Voordat het schip de monumentale Parksluizen richting Delft in kan, moet eerst de brug open. De brugwachter kijkt uit het raam en geeft een slinger aan de bel: opgelet! Alle seinen gaan op rood. De slagbomen sluiten. Traag komt het westen tot stilstand.

Om me heen is het stiller geworden. Auto’s zetten hun motor af, fietsers concentreren zich op hun mobiel en ik kijk om me heen. Dag Euromast, hey Little C, hallo zon! Mmm, de lente is duidelijk gearriveerd.

Van de week las ik in stukken van de gemeenteraad trouwens dat de vissen ook genieten van de stijgende temperaturen. Gewoonlijk ben ik niet zo’n politieke tijger, maar als er iets met de titel ‘Blub blub, ding dong’ op de agenda van de stad staat, heb je mijn aandacht. 

Wat blijkt? Snoeken, stekelbaarsjes en meervallen staan massaal te popelen om dwars door Rotterdam op zoek te gaan naar een goede plek om zich voort te planten. Ja ja, onze vis gaat op seksvakantie naar de Schie. Oehlala!

Inmiddels zijn er toeristen naast me komen staan. Verwonderd wijzen ze naar de onderkant van de Parkhavenbrug. Nu die open is, kun je het bruggedicht van Ester Naomi Perquin zien. Het water snijdt je hier de pas af, lees ik en ik grinnik om de ironie. Vertel de vissen wat! Want alle lentekriebels ten spijt, blijkt hun natte droom bruut verstoord te worden door de aanwezigheid van de sluis. Daar dobber je dan - met je buik vol toekomst - voor een dichte deur. Lullig.

Dus gaat onderzocht worden of hier een visdeurbel kan komen. Precies, een visdeurbel! Onder water hang je een camera op en via de livestream kunnen mensen zien of er een vis voor de sluis ligt te wachten. Dan bel je online aan bij de sluiswachter en die opent vervolgens eventjes de sluis: blub blub, ding dong!

Vandaag moeten de vissen het echter nog hebben van de Cornelis. Het schip manoeuvreert de sluis in en ik denk aan alle vissen die onder water meereizen. Voor hen kan het avontuur beginnen. Immers: de helft van elk verhaal ligt aan de overkant.’

Wendy Verhoeven verwondert zich over zichzelf en haar leven in Rotterdam.