Arie Schilperoord stierf eenzaam, aan het einde van zijn leven ging het mis met hem

Rotterdam - Stichting de Eenzame Uitvaart Rotterdam (dEUR) verzorgt samen met de gemeente Rotterdam waardige uitvaarten voor Rotterdammers die begraven worden zonder nabestaanden. Voor elke uitvaart schrijft een dichter een speciaal gedicht dat hij of zij voordraagt. Na afloop volgt een verslag.  De Havenloods plaatst dit eerbetoon. Omdat we geen enkele Rotterdammer eenzaam het graf in willen laten gaan.

Donderdag 26 januari 2023, 9.00 uur
Begraafplaats St. Laurentius, Rotterdam
Dichter van dienst: Rien Vroegindeweij
Auteur verslag: Daniel Dee

‘De temperatuur is rond het vriespunt, al schijnt er een matig zonnetje, als we op donderdag 26 januari 2023 de laatste eer bewijzen aan Arie Jacob Schilperoord. We verzamelen om negen uur ’s ochtends net voorbij de toegangspoort van de St. Laurentius Begraafplaats, waar we wachten op de rouwauto.

Zo hebben we dat al vaker gedaan met een eenzame uitvaart, toch is er nu iets anders dan normaal aan de hand. Er zijn namelijk toch mensen komen opdagen voor de uitvaart. Dat gebeurt maar zelden. Het gaat om drie buren van de overledene. En er zijn ditmaal ook een journaliste en cameraman van RTV Rijnmond aanwezig om opnames te maken.

Verder zijn er twee medewerkers van Goetzee Dela aanwezig, Corrie van Leeuwen van de gemeente, dichter van dienst Rien Vroegindeweij, dichter Bianca Boer en ik.

Wat niet veranderd is, is de weinige informatie die er beschikbaar is over de overledene. Arie Schilperoord werd geboren op zeven oktober 1952 en stierf vijf november 2022 op zeventig jarige leeftijd. Het is bekend dat hij nog een zus heeft, maar zij wilde geen zorg dragen voor de begrafenis.

Heel toevallig blijkt dichter van dienst Rien Vroegindeweij iemand anders te kennen die in dezelfde flat woont als dhr. Schilperoord. Zo komt hij in contact met zijn buren. Ook zij weten weinig over hem, maar hebben toch korte gesprekjes met hem gevoerd in de lift, in de hal, een keer in de tram naar het station of op straat. Zo ontstaat er een bescheiden beeld van de overledene. Arie Schilperoord werkte in het onderwijs en hield van kunst. Hij had humor. ‘Ik moest altijd een beetje met hem lachen,’ vertelt een van de buren. ‘Hij was gereserveerd en leek een beetje timide, maar ik denk dat hij heel goed was in z’n werk en daar deskundig in was.’ Of dat laatste waar is of verzonnen durven de buren niet met zekerheid te zeggen. Het is toch zo dat hoe meer je van iemand weet, hoe meer hiaten en vragen er tegelijk ontstaan. Arie had in ieder geval een goede en heel eigen stijl van kapsel en kleding. 

Aan het eind van zijn leven ging het echter toch mis. Hij zag lijkbleek alsof hij te veel dronk en hij begon wat gebogen te lopen. De overbuurman van de flat deed eens een briefje in de bus bij alle bewoners omdat hij werd bespioneerd. Meneer Schilperoord gaf later aan hem toe dat hij de bespieder was.

Met of zonder aanwezigen, de dragers doen zoals altijd naar behoren hun werk en plaatsen de kist op de balken over het graf, zijn laatste rustplaats. Dichter Rien Vroegindeweij gaat aan het voeteneind staan en leest zonder omhaal zijn gedicht voor. Daarna is er nog ruimte voor iedereen om op zijn eigen manier afscheid te nemen van Arie Schilperoord.

Terug bij de poort neemt de journaliste van Rijnmond interviews af bij de betrokkenen om zo een mooie reportage te kunnen maken. Ik kies ervoor om er niet langer naar te kijken. Mijn voeten zijn inmiddels ijskoud en ik heb het wel gehad met dit sombere weertype waar de Nederlandse winters om bekend staan; ik verlang vooral naar een kop warme koffie.’ 

(Door Daniel Dee)

Bij de teraardebestelling van de heer Arie Jacob Schilperoord op donderdag 26 januari 2023.

Het was even zoeken wie u was,
want al woonde u in een straat
waar alle talen worden gehoord,
de wereldkeuken wordt gekookt
waar men gezamenlijk uit eten gaat,
men toch zijn eigen grenzen trekt.

Het kan zijn dat iemand iets zei
in de flat waar u dagelijks in
en uitging, een groet in de hal,
een kort gesprek in de lift
dat men dacht wie is die man
die zo stil zijn eigen gang gaat.

Misschien stond u op achterstand
en kwam de huisbaas vaker langs.
U wist al dagenlang nergens van.
De deur bleef dicht. Tot de slotenmaker
kwam en het bevoegd gezag.
Dat vaststelde wie u was:

Ach Aarde, ontvang uw gast, vredig
en in rust, op deze koude winterdag.

(Door Rien Vroegindeweij)