Met postzak en hardloopshirt leerde Ahmed elke stoeptegel van Rotterdam kennen

Rotterdam - Weinig mensen kennen Rotterdam zó goed als Ahmed Abdillahi. Als postbezorger én marathonloper leerde hij elke stoeptegel van de stad kennen. En hij probeert bij elke bijeenkomst te zijn waar over de problemen in onze stad gesproken wordt. Tussendoor leest hij alles wat los en vast zit en denkt hij over een carrière in de politiek. Ahmed Abdillahi (43) is deze week onze Rotterdammer van de Week.

Door Emile van de Velde

Waar kennen de mensen jou van?

“Ik woonde in de Tweebosbuurt en opeens viel er een brief in de bus dat we moesten verhuizen, de buurt zou gesloopt worden. Daar waren we niet blij mee natuurlijk. Vanaf het begin heb ik tijdens bijeenkomsten mijn mond opengetrokken. En vanaf dat moment wisten de media me te vinden. Ik kreeg een column bij Vers Beton en ben toen ook gaan twitteren om mijn mening te geven. De Tweebosbuurt is nu weg, ik woon nu op een hoek van de Brede Hilledijk, erg naar tevredenheid.”

Maar de mensen op straat kennen je als postbode.

“Ja. Ik heb ook een tijdje slecht geleefd nadat ik in Rotterdam was komen wonen. veel blowen en drinken. Tot ik besloot dat ik iets wilde doen met mijn leven. Toen ben ik postbezorger geworden. Dat is de beste manier om de stad te ontdekken, ik ken nu elke stoeptegel. En ik praat onderweg graag met mensen. Ik ben er brutaal genoeg voor en hou van omgaan met mensen. Ik ga ook naar zoveel mogelijk bijeenkomsten waar over de stad gepraat wordt. We wonen met z’n allen in Rotterdam en moeten het samen doen, maar er is zó’n grote groep mensen die over het hoofd wordt gezien. Bij verkiezingen komt in veel buurten maar 20 procent stemmen. Die grote groep die niet komt, moeten we aandacht geven, betrokken zien te krijgen. Een pasklaar antwoord heb ik daar nog niet voor. Op die bijeenkomsten waar ik kom, zijn die mensen ook niet. Daar zie altijd dezelfde gezichten.”

Hoe ben je Rotterdammer geworden?

“Ik kom uit Somalië en ben daar samen met mijn oom en tante weggevlucht voor de burgeroorlog. Mijn jeugd heb ik in een dorpje in Friesland doorgebracht. Na de middelbare school ben ik naar Rotterdam gekomen. Hier, in de grote stad, is alles wat je nodig hebt. Ik zocht avontuur, meer mensen om me heen. En ik kwam meteen op Zuid terecht. Ik heb op Katendrecht gewoond, in Hillesluis en natuurlijk in de Afrikaanderwijk, dat is echt mijn wijk geworden.”

We kunnen je ook zien lopen door de stad. En behoorlijk hard ook.

“Ik heb nu vijf keer de Rotterdamse marathon gelopen. Dit jaar doe ik weer mee. Mijn beste tijd is 3 uur en 7 minuten. Onder de drie uur? Nou nee, schrijf eerst maar op dat ik de drie uur wil benaderen. Ik zit niet op een vereniging, al zeggen mensen wel dat ik dat moet doen. Ik wil gewoon lopen zodra ik zin heb. Ik doe het voor de uitdaging, het gevoel van vrijheid. Maar ik heb ook een racefiets gekocht, daar rijd ik mee naar Hoek van Holland, of Scheveningen. En mijn andere passie is lezen. Ik lees alles, zoveel mogelijk. Ook om mijn Nederlands te verbeteren, ik ben ooit begonnen met gratis kranten om de taal onder de knie te krijgen. Nu lees ik graag over maatschappelijke onderwerpen.”

Hoe Rotterdams voel je je?

“Dat vind ik moeilijk uit te leggen. Dit is mijn stad. Ik ken bij wijze van spreken elke stoeptegel. Ik hou van de diversiteit in Rotterdam, ik zie zóveel getalenteerde jonge mensen om me heen. Die alles op alles zetten om er iets van te maken. Ik heb geen idee of ik mijn hele leven in Rotterdam blijf wonen, de rest van mijn familie woont over de hele wereld verspreid dus je weet niet hoe het loopt. Maar dit zal altijd mijn stad blijven. Weet je wat ik de allermooiste plek vind? Het Eiland van Brienenoord! Ik ken daar iemand met een volkstuintje en daar heb ik afgelopen zomer voor gezorgd. Toen zag ik de tomaten groeien, de komkommers. dat was zo prachtig, wauw.”