Bewoners Recreatieoord Hoek van Holland geven de moed niet op: ‘Sterker door strand!’

Rotterdam - De Rotterdamse bewoners van Recreatieoord Hoek van Holland geven de moed niet op. Ondanks de voorgenomen verkoop van het terrein waar hun vakantiehuisjes staan, willen ze er bij de opening van het nieuwe seizoen, op 1 maart, gewoon weer gaan slapen. Eefje Peddemors brengt in een ingezonden column haar gevoelens onder woorden: ‘Sterker door strand!’

‘Op 31 oktober 2020 trok de laatste recreant de deur van zijn huisje dicht. Het water was afgesloten, de meubels afgedekt, de vochtvreter stond op de keukentafel. Nog één rondje om het huisje en dan de auto in. Naar Rotterdam. Een winter lang aftellen tot 1 maart; de dag dat het seizoen weer zou beginnen.
Toen hij naar zijn auto liep, had hij nog geen idee van het onheil dat hem boven het hoofd hing. Hij had niet kunnen bevroeden dat de komende maandelijkse luchtdagen niet in het teken zouden staan van leidingen nalopen en vochtvreters legen, maar in het teken van strijd. Strijd tegen wat hem over drie dagen per brief zou worden medegedeeld; de plannen voor verkoop van het recreatieoord aan een commerciële partij.
Een maand later, tijdens de eerste luchtdag in december, zocht hij snel zijn buren op. Eindelijk konden ze hun hart bij elkaar luchten. Online hadden ze dat al gedaan, maar elkaar aankijken en de verslagenheid in elkaars ogen zien was toch anders.
Bij ‘het gebouw’ was het druk; leden van het actiecomité, herkenbaar aan hun gele hesjes, stonden bezorgde recreanten te woord. Sheriff 010 was present met zijn badge op zijn borst en zijn imposante hoed die van verre al te zien was. Hij was hier om zich uit te spreken tegen het aangedane onrecht.
Hier en daar liep een cameraploeg of werd een microfoon onder de neus van een recreant geduwd om de radioluisteraars te laten horen hoe dat nu voelt; als je je geliefde plekje zomaar dreigt kwijt te raken. Vrijwilligers met mondkapjes op schonken buiten koffie en thee. Het was een onwerkelijke situatie.
En nu was het alweer de laatste luchtdag. De sfeer rondom de huisjes was wat gemoedelijker dan tijdens de eerste. Mensen liepen alweer met bolderkarren vol spullen om het huisje vast een beetje voor te bereiden op 1 maart. “Ik ga het vast gezellig maken hoor. Over drie weken mogen we weer!” “Wij blijven het eerste weekend meteen slapen. Al moeten we onder drie paardendekens liggen”. Het leek of iedereen had besloten de pret van het jaarlijkse ‘opstarten’ niet te laten verpesten door een paar wethouders.
Wat misschien hielp om de moed erin te houden, was dat er naast het gevoel van boosheid en angst ook ruimte was gekomen voor een ander gevoel. Een gevoel van trots. Deze winterstop die zo rot begon, had ook zichtbaar gemaakt hoeveel bijzondere mensen huisden op dit park. Iedereen leek bereid zijn of haar eigen talent in te zetten voor de gezamenlijke strijd; de één stortte zich op de media, de ander op de politiek, protestliedjes werden geschreven, ludieke acties bedacht, filmpjes gemonteerd, interviews gegeven, brieven geschreven, mails gestuurd, vragen gesteld.
Dankzij de inzet van de RAR was de politiek ook goed geïnformeerd. Vanuit de oppositie sprongen diverse politici voor ons op de bres. Het hardste geluid kwam van Benvenido van Schaik (Leefbaar Rotterdam) en Ellen Verkoelen (50Plus). Op deze laatste luchtdag waren zij ook aanwezig om met recreanten in gesprek te gaan en hen een hart onder de riem te steken.
Al deze acties gaven de burger weer een beetje moed. Bij iedereen was het besef er dat het nog geen gelopen race was, maar er was misschien een klein beetje licht aan het einde van de tunnel ontstaan. Het vertrouwen dat de wethouders Kasmi en Kurvers stuk hadden gemaakt was misschien niet onherstelbaar. Misschien viel er nog wat te lijmen. Wat nou als ze er samen uit zouden komen? De recreanten en de politiek? Wat nou als ze samen zouden kijken wat het beste was voor iedereen? Misschien was dat wel het onderzoeken waard?
Ondanks dat de recreanten een knap staaltje burgerparticipatie hebben laten zien en de gezamenlijke strijd voor nog meer saamhorigheid op het recreatieoord heeft gezorgd, zou het fijn zijn om de energie weer in positievere zaken te steken. “Sterker door strijd” is mooi, maar “sterker door strand” een stuk gezelliger!’

(door Eefje Peddemors)