Peter lag een jaar lang dood in zijn huis, maar kreeg toch nog een waardige begrafenis

Rotterdam - Peter van den Berg woonde vijftien jaar in de Molièreweg in Lombardijen. Geen van zijn buren had contact met hem. In december 2021 is hij overleden. Een jaar (!) later, in december 2022 dus, werd Peter na een melding van een buurtbewoner door de politie dood in zijn huis gevonden. Vrijdag 6 januari 2023 kreeg Peter eindelijk een waardige begrafenis, op begraafplaats St. Laurentius. Met dank aan de Eenzame Uitvaart Rotterdam.

Op de een na laatste dag van 2022 kreeg de Eenzame Uitvaart Rotterdam bericht van de gemeente Rotterdam over Peter. Zijn overlijden is vastgesteld op december 2021. ‘Ik dacht nog even dat dat een typefout was,’ aldus de uitvaarleider van Goetzee Dela in het verslag op de website van de Eenzame Uitvaart Rotterdam. Het was geen typefout.

Stichting de Eenzame Uitvaart Rotterdam (dEUR) heeft als doel een waardig en respectvol afscheid te geven aan Rotterdammers die eenzaam zonder familie, vrienden of kennissen zijn gestorven. De Eenzame Uitvaart Rotterdam wil die mensen toch een mooie begrafenis of crematie geven, daarbij wordt samengewerkt met de gemeente. Elke keer leest een Rotterdamse dichter tijdens de uitvaart een speciaal geschreven gedicht voor over de overledene. Ook wordt er een verslag op de website gepubliceerd.

Op de uitvaart van Peter van den Berg droeg stadsdichter Anne Vegter een gedicht voor. Tijdens de research voor haar gedicht kwam ze bij Peters oude woning niemand tegen die hem gekend had. “Alleen er tegenover sprak ik iemand van een welzijnsinstelling die hem een keer gesproken had. Maar dat was langer dan een jaar geleden. In het jaar dat hij dood in huis lag, was niemand iets opgevallen.”

Peter van den Berg werd vrijdag 6 januari begraven bij een jonge boom op Begraafplaats St. Laurentius. Dit is het gedicht dat Anne Vegter op zijn uitvaart voordroeg:

Peter

gevonden worden in je eigen huis
terwijl er niet naar je gezocht werd
post-nl nam zendingen meeterug
naar het depot, molièreweg vijf-
honderdacht zou onbestelbaar zijn
er puilden rekeningen uit je bus
moest iemand niet eens aanbellen
zei iemand, iemand belde aan
je opende de deur, ontstak of
brandde los, iemand zei ‘alsof
een kwaaie kerstman mij de galerij
afblies, ik kon die witbebaarde
mens niet aan, ben weggegaan’
wat later ben jij ook gegaan
misschien kon je de kracht die
in je woedde zelf niet aan, viel
uit je lijf, te moe om op te staan
misschien tergden die woorden
van rousseau je op de blinde muur
achter je huis: ‘bescheidenheid
is een sleutel die alle harten opent’
buitenkunst voor buitenwijk
dacht je maar niet voor mij
hoezo rousseau, welk hart?
nou, dat van jou, ze zeggen
dat het bovenaan de poort
kan opengaan, zomaar zacht
zomaar je hart, niet hard

Anne Vegter