Piano overboord, de geur van diesel en telefoon uit de Euromast over zonnende dames, zó woonden studenten vroeger

Rotterdam - In 1966 kreeg Rotterdam wel heel bijzondere studentenwoningen: aan de Parkhaven meerde passagiersschip Seven Seas aan. Vier jaar lang woonden er zo’n 260 studenten, enkele docenten en wat handige jongens die het onderhoud deden. Nu, 55 jaar later, komt een deel van de allereerste bewoners samen voor een reünie. Een mooi moment dus om eens herinneringen op te halen aan het eerste en enige studentenschip van Rotterdam.

Door Nynke Vermaat

De groep op de reünie bestaat uit ongeveer veertig oud-studenten van de Medische Faculteit Rotterdam. De ‘66ers’ noemen ze zich. Ze waren de allereerste lichting van de opleiding medicijnen. Sommigen waren ook - samen met studenten van andere opleidingen - de eerste bewoners van de Seven Seas, dat ze simpelweg ‘het schip’ noemen. “Er was in de stad niet genoeg woonruimte voor alle studenten”, vertellen Harry de Lathouder en Folkert ten Cate. “Daarom kwam het schip er. Het zat gelijk vol.”

Lees verder onder de foto.

Harry de Lathouder en Folkert ten Cate bij de reünie van ‘de ‘66ers’.

Aan boord waren studiezalen, twee bars, een zonnedek en zwembad bovenop. Koken mocht niet in hun eigen hut, dus was er een mensa, een soort eetzaal.
“Het beeld dat ik in het zwembad lag en vanonder tegen de Euromast aankeek, zal ik nooit vergeten”, vertelt Jan Taco te Gussinklo, die ongeveer een jaar op het schip woonde. “Het was een bijzondere woonplek. De geur van diesel, het deinen van het schip en soms de misthoorn over het water... En het lag supercentraal.”

Sterke verhalen

Het duurt niet lang of de sterke verhalen komen boven. Kees Franke (woonde twee jaar op het schip): “Ik weet van horen zeggen dat er een keertje vanaf de Euromast naar het schip gebeld werd om te vragen of de dames bij het zwembad hun badpak aan wilden trekken.”

Ingrid van der Meulen (anderhalf jaar op het schip): “De hutten waren klein en we woonden dicht op elkaar. Ik weet nog dat mijn buurmeisje een keertje binnenkwam om te vragen of ze haar ene vriendje even bij mij kon parkeren, omdat haar andere vriendje aan de deur stond”, lacht ze. “Uiteindelijk is ze wel getrouwd met iemand van het schip.”

Harry en Folkert weten nog goed hoe groot het feest aan boord was toen prins Willem-Alexander werd geboren. “Er werd zoveel gedronken dat aan het einde van de nacht de piano uit de bar overboord werd gegooid, zo op de kade.”

Klein en donker

Iedereen op de reünie is het erover eens dat de Seven Seas een geweldige woonplek was. Vooral de gezelligheid, goede voorzieningen en hechte vriendschappen zijn ze bijgebleven. Toch verruilden ze allemaal na een paar jaar het schip voor een normale woning. Dat kwam vooral door de kleine kamers en het gebrek aan daglicht.

Lees verder onder de foto.

V.l.n.r.: Jan Taco te Gussinklo, Kees Franke en Louis Kollee.

“Je had binnenhutten en buitenhutten”, vertelt Kees. “Alleen de buitenhutten hadden een patrijspoortje, maar daar kwam niet veel licht door. Dat gebrek aan daglicht was weleens verwarrend. Ik weet nog dat ik een keer om half twee wakker werd en dacht dat ik me verslapen had. Toen ik buiten kwam om naar college te gaan, was het nog pikdonker.”

Harry had genoeg van het schip toen hij een relatie kreeg. “De hutten waren gewoon niet groot genoeg voor twee.” Ingrid vult aan: “Een hut was 1,5 bij 2,5 meter. In de ene hut paste mijn bureau en in de andere mijn bed.”

Na vier jaar was het schip overbodig en werd het doorverkocht aan Verolme Dok- en Scheepsbouw, die er nog een tijd personeel in liet wonen.
Louis Kollee: “Het was een echte Rotterdamse oplossing, met de haven en scheepvaart en zo. En het was heel praktisch en oplossingsgericht.” De mannen op de reünie zijn het erover eens dat een (tijdelijk) woonschip ook nu een deel van de woningnood zou kunnen oplossen.

‘Opvolger’ van de Seven Seas

Heel even leek het erop dat Rotterdam een nieuw studentenschip zou krijgen. Verhuurder Marcel van Beurden diende een plan in om een oud cruiseschip, met plek voor 250 studenten, aan te meren op Katendrecht. De gemeente wees het plan echter af.