Luis Pedro voetbalde overal, maar er was maar één stad voor zijn eerste eigen zaak

Rotterdam - Luis Pedro (32) voetbalde in zóveel Europese landen dat hij ze zelf liever niet allemaal opsomt. Hij wist altijd dat hij weer naar Rotterdam zou komen. En eenmaal terug opende hij onlangs samen met zijn vrouw Linda (31) de eerste Nederlandse vestiging van OakBerry. Al heeft hij nog niet geaccepteerd dat zijn bestaan als profvoetballer afgelopen is. Luis Pedro is deze week (samen met Linda natuurlijk) onze Rotterdammer van de Week.

Door Emile van de Velde

Bulgarije, Engeland, Roemenië, Slowakije...

“Jaja, hou maar op. Het zijn er te veel. In Oost-Europa hebben we gezien hoe het voetbal steeds professioneler werd. Toen ik er voor het eerst kwam, was het soms nog wat amateuristisch, maar uiteindelijk heb ik complexen meegemaakt waar ik mijn ogen uitkeek, zó mooi. En ik heb veel fijne mensen ontmoet. Soms wat stug, maar als ze zich eenmaal openstelden, gaven ze zich helemaal. Ik heb nu nog wekelijks contact met een aantal. Engeland was ook mooi, Daar is voetbal bijna een religie. En zijn ze wat sneller je vriend, zaterdag na de wedstrijd met een paar biertjes op ha ha.”

Wat wordt er in al die verschillende landen in de rust gedronken wordt.

“Oh, dat is overal hetzelfde hoor. Gewoon thee. Of proteïnen-shakes, cafeïne-shots.”

Niet de drankjes die je nu zelf verkoopt?

“Die zijn meer geschikt voor herstel n het sporten. Of een halve voor de wedstrijd en een halve in de rust. Het is echt superfood, een gezonde snack to go.”

Mooi plekje hebben jullie voor je eerste eigen zaak, de Hofbogen!

“Ja. We wilden niet te groot en zagen dit aan de Voorburgstraat. Er stond op de site dat het al verhuurd was, maar we hebben toch gebeld en ontdekten we dat de verhuurder wachtte op het juiste soort zaak voor dit gebied. Blijkbaar waren wij dat!”

Wat is OakBerry?

“We maken smoothies en bowls met als basis de acai-bes uit het Amazonegebied. We ontdekten het op Malta, bij vriend en oud-ploeggenoot Artur Oyama. OakBerry heeft wereldwijd zo’n 600 vestigingen, maar in Nederland zijn we de eerste. Terwijl alle acai hier in de Rotterdamse haven binnenkomt! Artur is de reden dat we deze zaak hebben. En dat Linda en ik weer samen zijn. Hij vroeg ons te eten toen we een periode van twee jaar uit elkaar waren. We kennen elkaar al vijftien jaar.”

Jullie zijn inmiddels getrouwd.

Luis kijkt op zijn horloge. “Op 20 maart precies één jaar en drie maanden. Dat is ook de verjaardag van onze dochter Eloá. We zijn in de coronatijd getrouwd, dus er was geen groot feest of zo. Op 29 juli trouwen we het nog een keer. En dan goed. Bij Dudok In Het Park. We wonen met zijn drieën op de Veranda. We hebben er een prachtig uitzicht, je kunt er wandelen langs de rivier en op het Eiland van Brienenoord. Er zit ook veel horeca nu, maar daar komen we eigenlijk alleen om Feyenoord op tv te kijken.”

Niet in het stadion?

“Ik ben dit jaar naar Feyenoord-Sparta geweest, maar het beviel me totaal niet. Het was voor het eerst dat ik er als publiek zat. Ik werd emotioneel, moest huilen.”

Ben je eigenlijk nog profvoetballer?

“Dat vind ik moeilijk. Ik heb nog niet geaccepteerd dat het voorbij is. Als er nog een club komt, ben ik er klaar voor. Ik wil nog wel, ik kan zo weer fit zijn. Voetbal is mijn hele leven lang zó belangrijk voor me geweest, dat ik nog niet officieel wil stoppen. Ik heb er echt wakker van gelegen ja.”

Je bent altijd Feyenoorder gebleven?

“Natuurlijk. Ik kwam er op mijn twaalfde. Mijn ouders waren uit Angola gevlucht en in Maastricht terechtgekomen. Ik werd gescout door Feyenoord en verhuisde. We woonden met twaalf jongens in de Zuidpleinflat, er was een stel dat voor ons zorgde. Later verhuisden we naar de Veranda. Daar ben ik ook op mezelf gaan wonen. Dat huis heb ik altijd aangehouden voor als ik weer terugkwam. Want ik ben een echte Rotterdammer geworden.”

Wordt Feyenoord dit seizoen kampioen?

“Op zeker. Wij gaan naar de Coolsingel. Als we zondag in Amsterdam niet verliezen is het al gespeeld. Dan is het klaar.”