‘Zonder mes op zak leef je langer en beter’

Rotterdam - ‘Kijk maar uit, straks steken ze je neer’,  waarschuwt mijn jongste zoon, zelf groot fan van hiphop en rap als ik vertel dat ik een interview heb met een groepje drillrappers, jongeren die messengeweld niet schuwen.

Door Joop van der Hor

Even later zit ik in de ArtStudio aan de Kolbleistraat naast twee dodelijk verlegen tieners die niet op de foto willen en met Dairenzyo, een aardige bescheiden jongen van 13 jaar. Xavie eet tijdens het interview een halve liter B&J ijs op. Ik geef hem de bijnaam ‘Ice’, er wordt gelachen. De sfeer is ontspannen, heb me zelfden zo veilig gevoeld. 

De aanwezige jongerenwerker Sadik Kacir (35) legt uit wat drillrap is: een muziekstijl die mateloos populair is en zich onderscheidt zich vooral door het gebruik van teksten vol geweld en boosheid.’ 

De donkere nihilistische muziekstijl is in 2010 ontstaan in Chicago, is monotoner dan rap en verheerlijkt geweld. Ice en de ook aanwezige vriendin van de jongen om wie dit verhaal draait, verlaten verveeld de ruimte. Darenzyo blijkt zich te bedienen van een tweetal artiestenamen; Dtje-Stack en Daii. Hij woont met zijn ouders, zus en broers in de wijk Tussenwater waar hij een eigen kleine studio heeft ingericht waar hij zich het grootste gedeelte van de dag terugtrekt om muziek te maken en teksten te schrijven. 

Daii is geen messentrekker, loopt niet met vervaarlijke kapmessen rond en luistert vooral naar de adviezen van jongerencoach Sadik. “Mijn vader had angst om mijn muziek, was bang wat er zou kunnen gebeuren. Nu ik mij heb afgekeerd van het zingen over geweld en juist aangeef dat je beter en langer leeft zonder messen is hij trots op mij. Hij begrijpt nu mijn muziek beter en weet ook dat de meeste drillrapers niet doen wat ze zingen.” De straattaal van Daii is anders en minder opruiend dan die van beroemde drillrappers als Blarix, Skiez en RS+RK+Lowkey die zingen over kankernegers, kankerhoeren en meisjes die op zoek zijn naar rijke lullen.
William Miero, directeur van Miero Jongerenwerk mengt zich in het gesprek: “Wij zijn al zo’n 12 jaar bezig met het thema messengeweld onder jongeren. We hebben projecten bezocht in Londen en hebben onze zorg geuit over het eventueel overwaaien van die trend. Dat laatste is helaas gebeurd. Met verschrikkelijke effecten, tot aan dodelijke steekpartijen toe. Maar gelukkig blijft het meestal bij dreigementen via filmpjes op internet. We zijn echter wel gaan praten in Hoogvliet met groepen die zich met drillrap bezighouden of daar graag naar luisteren. Met een aantal jongeren hebben we de omslag kunnen maken van negatieve naar positieve groepssocialisatie. Nadat we hun vertrouwen hadden gewonnen, heeft dat tot een mooie samenwerking geleid.”