Supervrijwilliger Bep van Hemmen is een engel die het licht doet schijnen

Rotterdam - Bep van Hemmen is een supervrijwilliger. ‘Een engel’, noemen ze haar. ‘Een bengel’, zegt ze zelf. Ze is al bijna tachtig, maar er is geen sprake van dat ze haar volle agenda wat leger gaat maken. “Ik doe nu eenmaal graag iets voor een ander, daar krijg ik energie van!”

Door Antoinette Stas

Ze is een kleine vrouw, maar je merkt het direct als zij er is. Bep van Hemmen is altijd opgewekt en heeft een aanstekelijk enthousiasme. Wanneer deze dame met haar olijke glimlach binnenkomt, lijkt het alsof in een donkere ruimte de lichten aan gaan.

Oranjehof

Volgend jaar wordt Bep tachtig, maar dat betekent niet dat ze het rustig aan doet. Haar agenda is overvol. Altijd samen met haar hondje Lot rijdt ze in haar auto van hot naar her. “Op maandag ben ik in verpleeghuis Oranjehof”, vertelt ze.

Smeetsland

“Op dinsdag ben ik oppas-oma op de Anne de Vriesschool in Sliedrecht, de basisschool van mijn kleinkinderen. Op woensdag organiseer ik het Koffiecafé in verzorgingshuis Smeetsland. Donderdag ben ik weer op de Anne de Vriesschool en ‘s avonds zing ik met het koor The Credo Singers.”

Pretorialaan

“Op vrijdag doe ik verschillende dingen. Soms ga ik naar Kringloopwinkel Woord & Daad aan de Pretorialaan. Op zaterdag ben ik daar altijd. De kringloop is sinds dit voorjaar open. Via een oproep in de kerk ben ik daar terecht gekomen en ik heb er veel plezier. Ik loop altijd een beetje pret te maken met de klanten!”

Ikazia

Op zondag helpt Bep bij de kerkdiensten, de ene week in Smeetsland, de andere week in het Ikazia ziekenhuis. “Dan rijd ik patiënten met bed en al naar de dienst,” beschrijft Bep. “Niet iedere week is hetzelfde. Sommige activiteiten zijn om de week, zoals het Familiecafé in Smeetsland. We doen dan spelletjes met demente bewoners en hun familieleden, en maken er een gezellige boel van. Het Familiecafé bestaat in 2019 alweer twintig jaar! Ik kom graag in Smeetsland en al heel lang; mijn beide ouders hebben hier gewoond.”
Een medewerkster omschrijft Bep als een engel die enorm veel goeds voor de bewoners doet. Bep maakt er ‘bengel’ van. Ze vindt het wel fijn dat men haar waardeert, maar dat is niet haar drijfveer. “Ik doe nu eenmaal graag iets voor een ander, daar krijg ik energie van!”

Vorig jaar ontving ze een koninklijke onderscheiding. “Als ik het vooraf geweten had, was ik niet gegaan, want ik hou niet van al die poespas. Dan ben ik een paar dagen van slag. Maar, eerlijk is eerlijk, het was wel heel erg leuk.”

“Toen mijn ene kleinzoon hoorde wat ik jarenlang allemaal heb gedaan als vrijwilliger, riep hij: ‘Oma, als dat allemaal betaald werk was geweest, was je nu multimiljonair!’ Nou, ik voel me wel multimiljonair, maar dan in mijn hart.”