WijkMuseum BoTu brengt kunst en (volks)cultuur uit Bospolder-Tussendijken dichter bij de mensen

Rotterdam - Bospolder-Tussendijken (BoTu) heeft een eigen WijkMuseum. Wethouder Simons opende op vrijdag 26 augustus officieel ‘de deuren’ van WijkMuseum BoTu. De collectie WijkMuseumBoxen, samengesteld door WijkMuseumdirecteuren, geeft de wijk een gevoel van herkenning en trots. “We zijn nú geschiedenis aan het schrijven”, aldus een van de bewoners.

De opening van het museum vond plaats voor het Bollenpandje in de Rosier Faassenstraat, een belangrijke plek in BoTu. Het object, verhuld onder een rode doek, stond er midden op de stoep. Bijna honderd belangstellenden kwamen op de lancering af en wachtten met spanning af: hoe zou het museum eruitzien?

Voorafgaand aan het officiële moment warmde Nuevos Tangos Viejos, een muziekduo uit de wijk, het toegestroomde publiek op met hun Zuid-Amerikaanse repertoire. Ook Nel, een betrokken buurtbewoonster, bracht met het nummer ‘Delfshaven’ een ode aan de wijk, recht uit het hart. Mensen die de songtekst kenden, zongen met haar mee. 

Veranderverhalen
Nicole van Dijk, directeur en initiatiefnemer van Stichting Wijkcollectie, de motor achter het museum, vertelde in gesprek met presentator Art-Jan de Vries over het belang van het WijkMuseum. “Het museum gaat over verhalen die verandering teweegbrengen. Van mensen die vanuit tegenslag verder zijn gegaan. Zij wachtten niet af, maar kwamen erachter dat ze het zelf moesten doen. Iedereen heeft een verhaal dat de moeite waard is om te delen. Dat kan op een platform getild worden.” 

Lees verder onder foto.

Bezoekers bekijken de zeven MuseumBoxen die ieder een persoonlijke kijk geeft op het leven en de mensen in de wijk BoTu. Foto: pr

Elkaar helpen
Voor wethouder Simons was dit een belangrijke reden om zijn agenda vrij te maken voor de opening. “Verhalen vertellen over wat er in uw buurt gebeurt, gaat om ‘elkaar helpen’. Dat is heel mooi”, vertelde hij enthousiast. De stad maken we samen. Ik ben blij dat Rotterdammers initiatieven zoals dit ontwikkelen. Het is belangrijk dat we dit met z’n allen dragen.” De vraag uit het publiek of de wethouder dan ook meer financiële middelen kon toezeggen, pareerde hij op politieke wijze. “Ik bespreek het in de raad”, beloofde hij.

Lees verder onder foto.

Presentator Art-Jan de Vries in gesprek met zes van de zeven MuseumDirecteuren. Foto: pr

De collectie en de verhalen
De eerste WijkMuseumdirecteuren zijn Angela Renfurm, Houria Tourich, Luisa Maria Dos Santos Gonçalves, Maike Dassen, Mirre Valkenburg en haar kinderen, Sharmila Lalaram en (opa) Jacques Stoppelenburg. Samen met de wethouder en Nicole van Dijk verzorgden zij de officiële opening. Onder het doek kwam een fiets tevoorschijn, met een bijzondere bagage: wijkverhalen. Zeven in totaal. Op een creatieve en kunstzinnige manier hebben de museumdirecteuren hun persoonlijke (levens)verhalen met een link naar de wijk BoTu verzameld in boxen, die als een kijkdoos zijn bevestigd aan de fiets. “Met de boxen hebben de vertellers een verkleining van de werkelijkheid gecreëerd”, aldus kunstenaar Frans van der Horst, samen met Van Dijk, de architect van het museum. “Wat er om het museum heen gebeurt is het allerbelangrijkste. Ik ben benieuwd of het gaat leiden tot gesprekken die anders niet hadden plaatsgevonden.”

Dankzij ‘de wielen’ kan de collectie makkelijk overal in de wijk neergezet én bekeken worden. En door de constructie met boxen is het ook heel eenvoudig om een wijkverhaal te wisselen of toe te voegen. “Het museum gaat altijd verder. We gaan daarom ook op zoek naar nieuwe directeuren”, aldus Van Dijk.

Trots
Het WijkMuseum is elke keer opnieuw een verrassing. De eerste museumbezoekers gaven hun ogen goed de kost en keerden met een glimlach en gevoel van trots huiswaarts. Ze herkenden het gevoel: dit is waar ik ook onderdeel van uitmaak, waar ik ook tegenaan loop, wat ik ook wil of waar ik ook aan bijdraag. Buurtwerking is essentieel voor levendigheid en veerkracht. WijkMuseum BoTu gaat dit aanwakkeren, waar en wanneer ook. Een buurtbewoner vatte het treffend samen: “We zijn nú geschiedenis aan het schrijven”.