Rotterdamse grafkunstenaar Christine Kortland aan kop van NK Letterhakken

Rotterdam - Christine Kortland uit het Kleiwegkwartier ligt voorop in de race voor de publieksprijs van het Open Nederlands Kampioenschap Letterhakken (in steen). “Dit is een uitstervend beroep.”

Door Gerrit van Loon

Tot en met morgenavond (24 november) kan er gestemd worden via een speciale website van het natuursteenbedrijf Michel Oprey & Beisterveld. Dat bedrijf hield op 13 oktober in het Limburgse Echt voor het eerst dit bijzonder NK. Tien deelnemers deden mee. Acht mannen, twee vrouwen. De twee vrouwen komen uit Rotterdam. Christine Kortland was de enige letterhakker die dit ambacht gebruikt voor grafstenen. Ze is negen jaar lang een grafkunstenaar en heeft overal in Nederland en België speciale grafstenen staan. Van Vlieland tot Antwerpen.

“Toen ik hoorde dat dit NK werd georganiseerd liet ik alle andere afspraken voor die dag varen. Letterhakken is mijn passie. Een bepaalde techniek die veel geduld vergt. Een speciaal vak. Ik bewerk ook glas, brons en staal. Er zijn weinig echte letterhakkers meer. Dit is een uitstervend beroep.” Op de dag zelf werd na bijna 12 uur achtereen hakken door een jury een nummer 1, 2 en 3 aangewezen. 

Omdat niemand het werk helemaal af had mag publiek op de letterhakkers stemmen. Online wordt gestemd op het beste ontwerp en beste uitvoering. Daaruit komt dan uiteindelijk de publiekswinnaar naar voren. Begin december maakt de organisatie op een speciale locatie de winnaar bekend. Met nog twee dagen om te stemmen voert Christine met meer dan 400stemmen de lijst aan. Het verschil met nummer twee Michiel Deylius uit Woerden is niet groot.

“Het zou een eer zijn om te winnen. Als echte Rotterdamse, geboren in het Sint Clara Ziekenhuis, hoop ik op steun van Rotterdammers.” Vroeger werkte Kortland als biochemicus in het lab en voor DSM in Delft. “Ik wilde altijd iets met mijn handen maken en was op den duur als leidinggevende alleen maar rapporten aan het schrijven. Naast mijn werk ben ik een opleiding aan de kunstacademie gaan doen. Toen mijn zieke oom negen jaar geleden vroeg om een handmatige grafsteen heb ik die gemaakt en ben ik iets later fulltime grafkunstenaar geworden. 

Mensen komen van heinde en ver bij haar voor een steen met een verhaal. Vanuit haar atelier aan huis werkt ze vlijtig en ambachtelijk aan persoonlijk ontworpen monumenten en beelden. “Mensen die iets speciaals en heel persoonlijks willen komen liever bij mij aan de keukentafel dan in een kille showroom.”