Het motto van Suzanne den Toom: ‘Leven en laten leven, zowel dieren als vleeseters’
AlgemeenRotterdam - Bijna 78.000 veganisten én alleseters volgen de Rotterdamse Suzanne den Toom (45) op Instagram. Ze komt uit een echte carnivorenfamilie, maar gooide het roer om toen ze als kind een slachthuis op tv zag. Nu laat ze via haar blog en social media (@wateetjedanwel) zien hoe lekker en simpel vegan eten kan zijn. Zónder belerend vingertje. Het leverde haar al meerdere awards op.
Door Britte Kramer
Hoe Rotterdams ben je?
“Ik ben echt een trotse Rotterdammer, geboren in het Havenziekenhuis. Inmiddels woon ik met mijn vriend en katten in Kralingen. Rotterdammers herkennen mijn achternaam vaak. Mijn ouders hadden de bekende supermarkt Koopcentrum den Toom op de Oudedijk in Kralingen, waar inmiddels de grote Albert Heijn zit. Zelf heb ik er ook jaren gewerkt.”
Van supermarktkind naar veganblogger?
“In 2013 werkte ik als webdesigner en besloot ik een foodblog te beginnen. Puur voor mezelf, omdat ik als - toen nog - vegetariër vaak inspiratie zocht. Toen ik in 2017 veganist werd, bereikte ik ineens veel meer mensen en sinds vijf jaar ben ik fulltime bezig met Wat eet je dan wel. Het groeide uit tot een dagelijkse missie: mensen vaker laten kiezen voor plantaardig, door ze in te laten zien dat ze niks hoeven te missen. Natuurlijk mis ik ook weleens een ei ofzo, maar inmiddels weet ik alle maniertjes om tóch die smaak te krijgen. Tofu uit een pakje is inderdaad niet te eten, maar als je weet hoe je het moet bereiden: superlekker.”
Je deelt dus recepten?
“Ik maak filmpjes met tips en trucs, deel productnieuws en doe ‘taste tests’ met dingen uit de supermarkt. Maar ik deel vooral simpele recepten, inderdaad. Vaak met maar vier ingrediënten en op een nuchtere, Rotterdamse manier. Het liefst maak ik dingen die mensen kennen: oud-Hollandse retrorecepten, zoals veganversies van chocoladesoezen en filet americain. Mensen vragen weleens ‘waarom moet het op vlees lijken?’ Nou, zodat je kunt eten wat je lekker vindt, zonder dat er een dier voor hoeft te lijden.”
Veel misverstanden?
“Mensen denken vaak dat veganisten alleen maar salade eten. Ik dacht ook altijd dat je er veel voor moest opgeven, maar het is andersom: ik leer nieuwe smaken kennen en eet lekkerder dan ooit. Vóór ik mijn blog begon, kon ik amper koken. Thuis aten we altijd aardappels, groenten en vlees. Nu vind ik het juist leuk om dingen te proberen en merk ik dat het helemaal niet moeilijk of duur is. Zeker nu je niet meer naar een vaag natuurwinkeltje hoeft. De schappen bij de supermarkt liggen vol met vegan zuivel.”
Niet vega(n) opgegroeid dus?
“Totaal niet! Ik kom echt uit een carnivorenfamilie. Tot ik op mijn tiende een slachthuis op tv zag en de link legde: o, dáár komt vlees vandaan. We hielden schapen en geitjes, als hobby, en ik kon niet begrijpen dat je die dan at. Nadat die knop omging, heb ik nooit meer vlees gegeten. Ik bereik trouwens een heel brede groep: van mensen met een kind dat lactose-intolerant is tot moslima’s die willen weten welk snoep gelatinevrij is.”
En nu, heel je omgeving vegan?
“Nee hoor. Als iemand naast me een broodje kroket eet zeg ik daar niks van, want ik weet hoe irritant dat kan zijn. Wel laat ik graag dingen proeven, op een toegankelijke manier. Mijn vriend eet thuis wat de pot schaft, maar buiten de deur eet hij wel vlees. Dat is zijn keus - leven en laten leven. Ik hoor vaak dat mensen zich bij mij veilig voelen, omdat ik niet vingerwijs. Dat vind ik een mooi compliment.”
Is het een beetje lekker leven in onze stad, als veganist?
“Zeker! Mijn grote favoriet is Spirit, aan de Goudsesingel. Maar je ziet steeds meer dingen opkomen, echt leuk. Bij Crave hebben ze lekkere croissants en taartjes, en ook op de Oogstmarkt en in de Markthal kun je op veel plekken vegan eten.”
Wat kan beter, in Rotterdam?
“Ik wandel elke dag een uur en zie de stad veranderen. Het wordt iets té rauw. Zo zie ik steeds meer mensen naar duiven schoppen, kinderen vooral. Duivenvrouwtje010 heeft me laatst nog geholpen een duif te redden. Zij is echt mijn Rotterdamse heldin.”