‘Het was een legendarische huldiging!’

Rotterdam - De twinkeling in de ogen van Bilal Basacikoglu zei eigenlijk alles. Nog nagenietend van het overweldigende onthaal op de Coolsingel blikte de Feyenoord-aanvaller kort na de balkon-scene terug op het feestje dat even eerder in alle hevigheid voor hem was los gebarsten. “Tien keer mooier dan de huldiging van de bekerfinale? Nou, wel twintig keer!”

Door Raymond Rotteveel

De glimlach was net als bij alle andere Feyenoorders niet van z’n gezicht te krijgen. Luttele minuten na de nu al legendarische balkon-scene verhaalde Basacikoglu over het kippenvel dat duimendik op z’n armen stond. “Je hebt het er met elkaar over, maar als je daar dan uiteindelijk staat is het toch wat anders. Vorig jaar hebben we die beker gewonnen, maar dit was toch wel andere koek.”

Ploeggenoot Steven Berghuis oogde cool en relaxt maar ook bij hem straalden de ogen net iets feller dan gewoonlijk. “Ja, het was top. Ik heb er van genoten”, aldus de Watford-huurling die desgevraagd wel twijfelde of de Coolsingel over het gevoel van De Kuip heen gaat.

Met een lach van oor tot oor: “Als ik moet kiezen tussen scoren in De Kuip en dit? Dan toch scoren in De Kuip ja. Maar dit was wel geweldig hoor.” Of hij er volgend jaar weer bij is om de titel te verdedigen, wilde Berghuis niet zeggen. “Een tweede schaal... we zullen zien, ik hoop het. Met mij erbij? Laten we het hopen.”

Even verderop sprak Karim El Ahmadi over de huldiging alszijnde een stimulans voor de toekomst. “Dit geeft alleen maar meer kracht om volgend seizoen weer om de prijzen te spelen. Ja, als het aan mij ligt blijf ik ook gewoon. Ik speel hier nu al zoveel jaren, ik ben een echte Feyenoorder geworden.”

Hier en daar waren wat kleine oogjes zichtbaar in de catacomben van het stadhuis. Het was de nacht ervoor op de SS Rotterdam dan ook een mooi feest geweest beaamde Eric Botteghin die toegaf nog hondsmoe te zijn van de dag ervoor en vooral ook de wedstrijd nog te voelen.

De caipiriña’s had ie tijdens de feestavond laten staan en echt heel laat (”rond half drie”) had de stoere verdediger het ook niet gemaakt. “Maar ik was zeker niet de laatste die vertrok”, lachte de Braziliaan die uit z’n vaderland al talloze felicitaties had ontvangen. En de huldiging? “Ik ben een emotioneel mens ja, dit was overweldigend. Hier gaat in principe niets meer, nooit meer, over heen.” Botteghin was het dan ook niet met teamgenoot Berghuis eens. “Nee, scoren in De Kuip, dat doe je misschien af en toe. Maar dit... dit is uniek!” En weg was Botteghin, op zoek naar rust en tijd om alles te laten bezinken.

Dat gold niet voor alle Feyenoorders. “Ik denk dat er vanavond nog wel een feestje gevierd gaat worden,” bevestigde Bilal Basacikoglu met een zo mogelijk nog vrolijker hoofd. “We hebben nog wel wat energie over, we gaan vanavond nog wel even door hoor.”