Ingezonden: ‘Kaalslag in Hoogvliet’

Hoogvliet - Jan Koopmans (jr) maakt zich zorgen om de kap van bomen in het park aan het einde van de Kruisnetlaan in Hoogvliet.  

‘Vanmorgen liep ik met mijn hond in het park aan het eind van de Kruisnetlaan. Nou ja, “park”? Eigenlijk loop ik de hond uit te laten in wat er nog over is van het park. Krijgt de gemeente soms veel geld voor het leveren van hout aan energiecentrales? Ik kan niet anders bedenken waarom er ander zo huisgehouden wordt onder bomen in dat park. Ik kom uit een familie met groene vingers zullen wij maar zeggen maar ik snap helemaal niets van het beleid. Momenteel lijken gedeelten van het park op het landschap wat achterbleef na de 1e wereldoorlog in Noord Frankrijk. Kaalslag! Mijn grootvader had een groot stuk bos achter zijn woning waar hij ieder najaar een boom kapte voor de houtkachel om de winter door te komen. Dat deed hij in het midden van het bos zodat niet allerlei natuurvorsers met spandoeken voor zijn deur zouden staan. Na een paar maanden zag je die kale plek weer langzaam dichtgroeien met van alles en nog wat. Daar zaten ook jonge boompjes bij die er voor zorgden dat het bos in stand gehouden werd.

Je hebt dus niet minder onderhoud gemeente Rotterdam. De bomen die weg zijn zorgen er voor dat er meer licht komt op de plek waar nu heel snel onkruid gaat groeien en nog meer boompjes. Dus Rotterdam waarom geeft u zo veel geld uit aan die houtroof?

Ik zou wel eens willen weten wat dat hout opbrengt dat uit Hoogvliet geroofd wordt door het centrale gezag in Rotterdam. Wie verdient er aan dat hout, dat er zo veel aan uitgegeven wordt? Het park is namelijk niet de enige plek in Hoogvliet. Andere parken en stukken groen zijn al eerder verdwenen uit Hoogvliet. Toen Hoogvliet nog deelgemeente was heb ik mensen huilend in zien spreken tijdens een raadsvergadering Rotterdam! Zo erg vonden zij het, dat er hele stukken bos waren verdwenen. De deelgemeenteraad viel over elkaar heen in discussies omdat zij dachten dat zij daar nog wel iets in te zeggen hadden, maar dat was al lang niet meer het geval. Rotterdam heeft schijt aan de bewoners van Hoogvliet. Zo wordt het niet echt een Leefbaar Rotterdam zoals Hoogvliet tegenwoordig heet.

Verder lopend heb ik nog wel dertig grote bomen geteld waar een witte stip op was gespoten. Ik denk zomaar dat die nog aan de beurt zijn. Je wordt er treurig van….’