Afbeelding

Ballroom Dreams, een muziek- en danscultuur vol glitter & glamour

Cultuur 460 keer gelezen

Rotterdam - Is het een dansend zangspektakel of een zingende dansvoorstelling? Voor Ballroom Dreams laten de zangers en andere makers zich inspireren door de ballroom scene van de swingende jaren ’20 en ’30. Ballroom Dreams is een experimenteel project van ensemble amarcord, Wishful Singing, gebaseerd op de vooroorlogse ballroom scene: een muziek- en danscultuur vol glitter & glamour, maar ook heimelijke spanningen, verwachtingen, codes en etiketten. In samenwerking met Jazz International Rotterdam van 13 tot en met 15 januari in de Doelen.

Jos Groenier regisseert Ballroom Dreams, een voorstelling over dromen en verlangens. Twee vocale topkwintetten vormen de muzikale basis, een bandoneonist geeft kleur en los van alles horen we een jazzduo, geïsoleerd in weer een andere droomwerkelijkheid. “Er is natuurlijk ook een danspaar. Uiteindelijk komt alles bij elkaar.”

Ballroom Dreams, een idee van Doelen-programmeur Neil Wallace, is een experimenteel project gebaseerd op de vooroorlogse ballroom scene. “Het gaat over dromen die mensen hebben wanneer ze dansen” vertelt Jos Groenier, regisseur van het stuk. De voorstelling werd al eerder in een workshop-setting opgevoerd in 2015, tijdens de Koorbiënnale in Haarlem. Nu is Ballroom Dreams drie dagen achter elkaar te zien in de Arcadis Zaal van de Doelen.

Groenier is een veelzijdig theatermaker. Deze zomer nog regisseerde hij in Jakarta Bizets Carmen, de eerste Westerse opera opgevoerd in Indonesië. “Het was een hype” lacht Groenier. “We speelden voor 1600 man. De pers kopte: Carmen marks birth of Indonesian opera.”

Of het nu om een grotere of kleinschalige productie gaat, de muziek is vaak het vertrekpunt van Groeniers ensceneringen. “Muziek kun je richting geven door gebruik te maken van beelden. Je komt dan in een andere realiteit. Het gevaar is dat je gaat illustreren. Maar door open beelden te gebruiken, dus fragmentarisch te werken en beeld op een muzikale manier toe te voegen, krijgt die muziek een intensievere kleur. Je kunt bijvoorbeeld gebruik maken van ijskoud licht bij een romantische melodie. Er zijn veel gradaties in hoe je muziek dramatisch opbouwt. Soms bereik je ongelooflijke heftige gevoeligheid, soms is het hartverscheurend.”

In Ballroom Dreams maakt Groenier gebruik van videoprojecties. “In dit geval moest ik iets vinden om het ‘ballroom’ gevoel te creëren. Je ziet close-ups van dansers, die worden geprojecteerd op het marmer van de Arcadis Zaal. Je ziet interieurs, de kroonluchters. Het beeld verandert beetje bij beetje, heel langzaam, als de dansers dromen en je de zangers hoort zingen.”

Op zoek naar projectiemateriaal voor Ballroom Dreams bekeek Groenier veel historisch videomateriaal, onder andere gemaakt in de vooroorlogse danssalons van Buenos Aires waar de Argentijnse tango werd gedanst. “Een klassieke danszaal waar de mensen keurig gekleed binnenkomen, hun jas uitdoen en in de houding gaan staan. De muziek begint en weg zijn ze. Net als het oudere danspaar in de voorstelling. De ogen gaan dicht, het spel van benen en de handen en armen nemen het over. Je weet dat die mensen in een andere realiteit verkeren.” Enthousiast vertelt Groenier over zijn tante die vroeger internationaal kampioen ballroomdansen was. “Bij haar ging het precies zo. Als er iets te dansen was, begonnen haar oogjes te glimmen. Haar houding veranderde en ze waande zich in die droomwereld. De gratie in dat lijf, en de vreugde van die andere wereld. Daar gaat deze voorstelling over.”

In Ballroom Dreams vliegen de muzikale stijlen je om de oren, met twee vocale topkwintetten in de hoofdrol. Aan de ene kant de mannen van Ensemble Amarcord uit Duitsland, aan de andere kant de vrouwen van Wishful Singing. Er was ook een wens om jazzmuziek, die weer een andere realiteit met zich meebrengt, toe te voegen. Aanvankelijk wist Groenier niet een-twee-drie wat hij met die combinatie aan moest.

Het vocaal geweld van twee a capella koren én een solistisch jazzduo leverde een disbalans op. Ga maar na. “Amarcord, met vijf mannenstemmen. Als die samen een akkoord inzetten, dan weet je het wel. Je wordt weggeblazen. Dus besloot ik te focussen op de intimiteit van het jazzduo, samenspel tussen man en vrouw, net als het danspaar en dat vervolgens live én uitvergroot in projectie toe te voegen. Dat belooft nu al prachtig te worden.”

Heel blij is Jos Groenier met de Noorse bandoneonist Andreas Rokseth, die zich bij het gezelschap voegde. De melancholische, heldere klankkleur van de bandoneon geeft precies de jazzy klank die Groenier zocht voor bij het timbre van de vocalisten. “Andreas is een geweldige instrumentalist. Als hij speelt voel je direct de kleur, het gevoel en de melancholie van de ballroom wereld. Welzeker vertolkt hij wel het ultieme jazzgevoel.”

Ballroom Dreams
13, 14 & 15 januari
de Doelen

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Het laatste nieuws

Uit de krant