Birgit en Tobias verwachten hun eerste kindje, maar staan onverwacht op straat

Rotterdam - Nog even samen op vakantie, voordat hun eerste kindje in november geboren wordt. Een mooi plan, maar dat liep compleet anders voor Birgit (34) en Tobias (33). Halverwege hun roadtrip door Zuid-Europa kregen ze een e-mail dat ze 29 september hun huis uit moeten.

Door Britte Kramer

Voordat ze op vakantie gingen, hadden ze het huis helemaal klaargemaakt voor de baby. Birgit: “Maar nu mogen we alles weer gaan inpakken. Ik had me in deze periode willen focussen op het genieten van de zwangerschap, een zwangerschapscursus en de laatste dingen regelen, maar in plaats daarvan ben ik alleen maar aan het zoeken naar een plek waar we met ons kind naartoe kunnen.”

Daklozenopvang

Birgit komt uit Estland, dus bij haar familie kunnen ze niet terecht. En bij de familie van Tobias in Breda is het voor het gezin niet mogelijk zich in te schrijven, vanwege hun toeslagen. Birgit: “Vrienden wil ik ook niet opzadelen met ‘hier kom ik met mijn gezin’, en bovendien heeft niemand zo’n groot huis dat ze kamers over hebben. De gemeente raadde aan om ons in te schrijven voor daklozenopvang, maar dat is het laatste dat ik wil. Niet dat ik me daar te goed voor voel, maar ik wil daar niet met mijn pasgeboren baby naartoe.”

Buiten de boot

Het stel had een huurcontract voor twee jaar. Daarin stond dat drie maanden van tevoren schriftelijk medegedeeld zou worden dat het contract zou eindigen. Dat gebeurde niet, dus gingen ze ervanuit dat ze konden blijven. Tot ze op 23 augustus via een mail van de verhuurmakelaar hoorden dat ze inderdaad hun huis op de Zwartjanstraat moeten verlaten. “We waren net lekker aan het roadtrippen door Zuid-Europa - onze laatste vakantie samen, voor de kleine komt - maar na die mail was het geen vakantie meer.” Tobias en Birgit sprongen direct in de regelstand: bellen, mailen en alles doen om op tijd een nieuw huis te vinden. Helaas verloopt dat enorm stroef. “Onze situatie is lastig; we vallen overal net buiten de boot.”

Te veel óf te weinig inkomsten

Tobias is zzp’er in tuinaanleg en timmerwerk, Birgits contract werd wegens een reorganisatie niet verlengd. Sollicitaties leverden niks op, omdat ze direct eerlijk wilde zijn over haar zwangerschap. Verhuurders kijken naar Tobias’ zzp-inkomsten van vorig jaar, toen zijn inkomsten door investeringen een stuk lager waren dan nu. Bij Birgit kijken ze juist naar dit ongunstige jaar. Ze komen daarom niet in aanmerking voor een huis in de vrije sector, en voor sociale huur verdienen ze juist te veel. Daarbij is een zwangerschap volgens de gemeente geen reden voor urgentieaanvraag, weten ze inmiddels.

Lees verder onder de foto >

Birgit en Tobias willen zich dolgraag onbezorgd focussen op de komst van hun baby.

Niet in eigen hand

Birgit: “Ik ben een strijder en zeur niet zo snel. Ik denk altijd: het komt wel goed. Maar nu is het anders, omdat ik het niet in eigen hand heb. Ik kan de wet niet veranderen. Er wordt niet gekeken naar onze situatie en hoe we daarin terecht zijn gekomen; iedereen volgt de standaard regels. We hebben spaargeld, we hebben een garantsteller en Tobias wil best zeven dagen werken, als dat nodig is. Maar dat telt allemaal niet mee, volgens de verhuurders. Het moet allemaal volgens het boekje.”

De enige vastigheid

Tobias en Birgit hebben hun zoekgebied inmiddels uitgebreid tot buiten de stadsgrenzen, maar het liefst zouden ze een huis vinden in Rotterdam Noord, Kralingen, Crooswijk of Centrum, omdat hun hele sociale leven zich aan deze kant van de stad afspeelt. Maar vooral omdat Birgit graag bij de verloskundigenpraktijk blijft waar ze nu al zeven maanden maanden onder controle is. “Mijn zwangerschap verliep tot nu toe al niet helemaal vlekkeloos. Deze mensen ken ik inmiddels, en zij mij. Als ik die verandering er ook nog bij moet hebben… Het is nu al heel veel. Het is de enige vastigheid die ik nog heb rondom mijn zwangerschap en bevalling.”

Paniek- en huilbuien

Daar komt bij dat Birgit zich nu, door alle stress, extra veel zorgen maakt om de baby. “Toevallig ben ik gisteren nog naar het ziekenhuis gegaan, omdat ik last heb van paniek- en huilbuien. Na elke nieuwe teleurstelling kan ik niet stoppen met huilen. Waar moeten we straks met ons kind heen? Iedereen zegt dat ik er niets aan kan doen, maar ik voel me schuldig. Als moeder zijnde heb ik één job in het leven, en zelfs die kan ik niet waarmaken. Iedereen zegt ‘doe effe normaal’, en ik weet ergens ook dat ik niet zo moet denken, maar zo vóelt het wel.”

Weet jij een plek waar Tobias, Birgit en hun kindje zich kunnen vestigen? Ze zoeken een huurhuis met twee slaapkamers, voor minimaal twaalf maanden. De kale huur mag maximaal 1.000 euro zijn en het is belangrijk dat ze zich er kunnen inschrijven. Tips mogen naar de redactie van De Havenloods: redactie@dehavenloodsmediacentrum.nl.