Pauline liep boos naar buiten, ze pikte het niet dat mensen haar straat dreigden te verzieken en ze kwam in actie

Rotterdam - Het is deze week precies een jaar geleden dat Pauline Wiersema boos naar buiten liep. Ze pikte het niet dat mensen háár straat, háár buurt, weer dreigden te verzieken met rellen. Ze kwam in actie. Eerst in haar eentje, maar al heel snel met meer mensen op en rond Boulevard Zuid.

Door Emile van de Velde

Wiersema had eerder in 2021, in januari, van heel dichtbij gezien hoe het tijdens de avondklokrellen helemaal mis ging op Groene Hilledijk en Beijerlandselaan. “Ik hing uit mijn raam en kon van heel dichtbij zien hoe hele jonge mensen, kinderen vaak nog, onze straat aan het vernielen waren. Het was heel intens, heel beangstigend.”

Wiersema woonde er toen net een jaar of twee, in een zijstraatje van de Beijerlandselaan. “Ik woonde daarvoor in Eindhoven, maar Rotterdam trok me. Ik kreeg de indruk dat mensen hier veel meer samen doen. Dat er veel meer creativiteit is. In Eindhoven zat iedereen vooral in z’n eigen bubbel. Ik wilde me laten inspireren door de grote stad. In Rotterdam-Zuid was ik nog nooit geweest, maar hier kon ik een woonruimte krijgen. Ik was en ben ontzettend enthousiast over de buurt. Die verscheidenheid aan mensen, al die verschillende winkels. Het bruist. Al die clichés over onveiligheid en zo, daar heb ik nooit iets van gemerkt.”

Pauline is, zoals ze het omschrijft ‘social practice artist’. Met haar kunst en design zoekt ze contact met de mensen over wie het gaat. Ze krijgt opdrachten uit het hele land. Vaak begint ze met iets waar later een klus uit voortkomt. “Ik geloof heel erg in zelf actie ondernemen, zelf iets dóén. Je hoeft niet af te wachten, je kunt ook met iets kleins best wat bereiken.”

En dus liep ze een jaar geleden vastberaden naar buiten. Er was grote onvrede in de samenleving over nieuw aangekondigde coronamaatregelen en op social media verschenen oproepen om de rellen van eerder nog eens dunnetjes over te doen. “Ik dacht: dit gaan we niet krijgen in onze straat! Ik was zó boos. Ik ben met stoepkrijt leuzen op straat gaan schrijven dat ze van onze buurt moesten afblijven. Eerst alleen, maar als snel kwamen vrienden helpen, de buren, andere mensen uit de buurt. De volgende dag hebben we ook nog posters gemaakt en overal opgehangen. Het was zó duidelijk dat niemand wéér rellen in de straat wilde.”

En die kwamen er ook niet. Net als na de avondklokrellen toen bewoners en ondernemers vanaf de volgende dag hun straat terugpakten en schoonmaakten, was ook nu de buurt opgestaan. Om te voorkomen dat een klein groepje het zou verpesten. Wiersema: “Ik geloof er echt in dat je zelf iets kunt veranderen. Dat je met positieve actie invloed hebt op je omgeving.”