Piet (79) werkt nog iedere dag in de thuiszorg: ‘Wat moet ik nou thuis? Ik wil iets nuttigs doen!’

Rotterdam - Pieter Wouter Broekharst (Piet) is 79 jaar jong. En nog elke dag gaat hij de huizen langs om mensen medische zorg te geven. Dat doet hij al 22 jaar. Want toen hij op zijn 57e met de VUT kon, had hij helemaal geen zin in vrije tijd. En dus is hij een nieuwe carrière in de thuiszorg begonnen. Hij schrijft er zelfs verhaaltjes over.

Door Emile van de Velde

De verhaaltjes die Piet in al die jaren maakte, heeft hij gebundeld in een boek, Rimpelingen. Het zijn korte, grappige anekdotes, zonder al te veel ellende of privé-informatie over zijn cliënten. “En alle verhalen zijn al van langer geleden hoor, het gaat niet over de mensen die ik nu bezoek. Ik denk dat de meeste personen die in de bundel voorkomen er nu niet meer zijn.”

Piet schrijft in Rimpelingen over kleine, grappige voorvallen. Over een man die voor de gein in zijn tijgerslip de deur opendoet, over de verbazing dat opeens iemand als Piet met de insuline-spuit langskomt (’Oh, een man?’ ‘Ja, het is niet anders.’), over de dame waarmee hij plots luidkeels Edith Piaff zit te zingen. Gewoon, tafereeltjes van alledag. Om te laten zien hoe leuk het werk is.

Want, hoewel Piet eigenlijk voor zichzelf schrijft, is dat laatste is een belangrijke bijvangst. Er is een enorm tekort aan mensen in de thuiszorg. En Piet wil laten zien hoe leuk het werk is. “Ik heb altijd in een chemisch laboratorium in de Botlek gewerkt. Toen ik met de VUT ging, wilde ik actief blijven. Ik ben opleidingen gaan doen, in de gezondheidszorg. Ik mag nu vrijwel alle medische handelingen verrichten. En ik wilde heel graag iets met mensen doen, vóór mensen. Als ik op mijn twintigste had geweten hoe mooi de thuiszorg is, was ik dat toen al gaan doen. Ik denk dat ik destijds mijn roeping gemist heb.”

De laatste jaren werkt Piet op Zuid, voor Humanitas. “Ik heb overal al gewerkt, in alle delen van de stad, en buiten Rotterdam. Ik weet ondertussen wel hoe ik met mensen moet omgaan, dat ze in Kralingen andere humor hebben dan in Feijenoord. Ik maak ook nog steeds altijd een praatje met de mensen die ik bezoek. Niet door te blijven hangen hoor, daar is geen tijd meer voor. Maar gewoon tijdens de behandeling. Over voetbal of het weer of zo. Mensen zitten toch vaak de hele dag alleen.”

Volgend jaar loopt zijn tijdelijke contract af. “Dan ben ik 80. Maar ik denk dat ik daarna ook gewoon weer door wil gaan. Zolang ik me goed voel zie ik geen reden om te stoppen. Wat moet ik nou thuis? Ja, schrijven, dat is mijn hobby. Maar ik wil gewoon werken, iets nuttigs doen!”

Je kunt Rimpelingen vinden op Amazon en boekenbestellen.nl.