Vrijwilligers Dominique en Jan in de tuin van het Hospice IJsselpolder. Foto: Annemarie van der Ploeg
Vrijwilligers Dominique en Jan in de tuin van het Hospice IJsselpolder. Foto: Annemarie van der Ploeg

‘Het mooiste vind ik praten met de mensen in Hospice IJsselpolder’

Algemeen 1.210 keer gelezen

Rotterdam - In Hospice IJsselPolder in Prins Alexander werken momenteel ongeveer 50 vrijwilligers. Mensen die een heel brede taak hebben zoals dagelijkse zorg voor bewoners en hun familie, ondersteunen van de zorg van Aafje, hand en spandiensten doen en soms wat huishoudelijk werk doen. Soms is het moeilijk om het rooster rond te krijgen. Daarom zijn nieuwe vrijwilligers van harte welkom. Vrijwilligers Dominique en Jan vertellen over hun werk.

Door Annemarie van der Ploeg

Dominique heeft in de zorg gewerkt maar wilde altijd al in een hospice werken. “We maken ook een praatje met de mensen en stemmen verder de zorg heel erg af op dat waar behoefte aan is bij de bewoners. We werken in vier ploegen van twee mensen per dag en dat gedurende vier uur. Het is hier niet alleen maar kommer en kwel. Er wordt ook veel gelachen onder de collega’s maar ook met de bewoners en hun familie. We proberen een zo goed mogelijke sfeer te scheppen. Het contact met collega’s is gewoon heel fijn. We dienen allemaal hetzelfde doel.”

“Er gebeuren hier zeker ook leuke dingen”, vervolgt Dominique. “Er ligt een mevrouw die aan één kant verlamd was en die nu met hulp van de fysiotherapeut weer tot het eind van de gang kan lopen. We hebben ook een mevrouw van 92 die ontzettend graag Rummikub met Jan speelt. Nou hij verliest altijd van haar! Het leuke van hier werken is dat eigenlijk alles kan. Er zijn geen vaste slaaptijden of etenstijden. We stemmen de zorg af op wat de bewoners willen en proberen zo het laatste stukje zo aangenaam mogelijk te maken. Er overlijden hier natuurlijk ook mensen. Als de familie dat wil, doen wij de overledene uitgeleide; we lezen een gedicht, steken kaarsen aan en lopen achter de kist naar de auto. Dat maakt dat je voor jezelf ook iets afrondt.”

Jan ging vier jaar geleden met pensioen. “Ik heb geen zorgopleiding maar dat is ook niet nodig. Je krijgt een goede opleiding. Praten met mensen vind ik het mooiste. Het mooie daaraan is dat ik de mensen soms een stukje waardigheid kan teruggeven. Ze lachen weer en voelen zich herkend, erkend. We hebben hier een mooie melange van vrijwilligers. Ieder neemt zijn eigen eigenschappen mee en doet waar hij goed in is. Nieuwe bewoners verwachten een ziekenhuissfeer maar het is een soort huiskamer.”

Jan vervolgt: “Om dit werk te kunnen doen moet je empathie naar de mensen toe hebben. Dat is heel belangrijk. En de coördinatoren hebben het liefst dat je twee keer per week vier uur komt werken. Ik heb het hier naar mijn zin. Dit geeft een goede balans in mijn leven en hopelijk kan ik ook andere mensen blij maken. Er zijn wel wat droevige omstandigheden, als iemand overlijdt, maar dan is het belangrijk dat je afstand kan nemen. Er is een grote mate van flexibiliteit dus ik hoop dat het voor veel mensen een uitdaging is om eens een keer langs te komen en mee te lopen.”

Informatie via: hospiceijsselpolder.nl

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Het laatste nieuws

Uit de krant