‘De trots klotste over de randen van mijn hart’

Rotterdam - Onze columnist Jet Sol schrijft deze week over de Rotterdam Rooftop Walk en hoe fantastisch ze het daar had. ‘Kan dit alsjeblieft terugkomen? Met steeds een andere route? Ah, toe nou?’

‘Rotterdam. Zo lang ik me kan herinneren houd ik met hart en ziel van deze stad. Vroeger werd ik zelfs knap giftig als mensen het een grauw grijs tochtgat noemden, ook al hadden ze misschien een beetje gelijk. 

Niemand kan dat met goed fatsoen nu nog zeggen. Jatochnietdan?

De transformatie die de stad de afgelopen jaren onderging spoorde me aan om met andere ogen naar de stad te blijven kijken. Met frisse nieuwe liefdesinzichten als gevolg. Vrienden uit andere steden of andere landen nam ik fier op sleeptouw. Ik liet ze de stad zien, bij voorkeur met schemering in een watertaxi. Joelend onder de brug door, kijkend naar alle lichtjes die knipoogden naar ons uit hoge gebouwen, het Maaswater spattend in je gezicht. De trots klotste over de randen van mijn hart. 

De eindeloze leuke plekken waar je kunt lunchen en borrelen, al die grote en kleine evenementen, een stad die uitlokt om te herontdekken. Op safari door je eigen stad, ik raad het iedereen aan. Slenteren langs de Maas, fietsen over de brug, de snerttram pakken. Parken bezoeken, het Kralingse Bos in en bij zonsopgang kijken naar de skyline.

En zo nam ik laatst mijn zus mee, ze woonde jarenlang in Schotland en daarvoor in het Midden-Oosten. Het centrum van Rotterdam had in de tussentijd een serieuze gedaanteverwisseling ondergaan. Ze was niet meer up to date. Dat ken tog nie? Dus kocht ik kaartjes voor de Rotterdam Rooftop Walk.

Ik weet niet wie het nou leuker vond, zij of ik. Want bij elke trede die ik omhoog klom (het schijnen er 444 te zijn!) maakte ik een 360 en werd de grijns op mijn snuitje breder. Als een moeder tegen een peuter wees ik haar op alle gebouwen: ‘Kijk daar is De Rotterdam van Rem Koolhaas, en daar dat is het Timmerhuis, en zie je de haven?’ Ik hoorde mezelf op een goed moment Rotterdam les geven aan een stel Hagenezen die daar stonden. Geen idee of ze daarop zaten te wachten, maar ik kreeg mijn kinderlijke enthousiasme niet goed onder controle. Al die groene initiatieven op de daken, al die vrolijk gestemde bezoekers en medewerkers en het meesterlijke uitzicht zorgden voor een geweldige beleving en inspiratie voor de toekomst. Het komt zelden voor dat een beleving zo ver boven de verwachting uitsteekt. Letterlijk en figuurlijk. Kan dit alsjeblieft terugkomen? Met steeds een andere route? Ah, toe nou?’

Jet Sol is presentator en televisiemaker.