Gijs trekt cirkels om de steen, die niemand nog eens wil stoten.
Gijs trekt cirkels om de steen, die niemand nog eens wil stoten.

Ezel Gijs balkt eenzaam naar de fietsers

Algemeen 3.341 keer gelezen

Rotterdam - Jeroen Naaktgeboren en Matthijs Timmers kijken naar hun wijk Overschie. Matthijs maakt een verhaal en Jeroen een gedicht. Deze keer: ezel Gijs eenzaam op zijn veldje langs de A20.

Vooraf toevoeging van de redactie: de ezel Gijs heeft tot een half jaar geleden samen met een Shetland pony op het veld gestaan. Er zijn nog wel twee geitjes bij hem in de buurt. Het balken naar fietsers doet de ezel niet omdat hij eenzaam is maar omdat hij wel eens voer van voorbijgangers krijgt (wat eigenlijk niet toegestaan is). De eigenaren van de ezel zorgen verder goed voor hem en lopen ook met regelmaat een rondje met Gijs door de wijk.

Gijs graast nu hier. Gisteren nog daar achterin het schamele veldje. Het is net waar de madeliefjes zijn snuivende snuit heen sturen.

Als een stofzuiger graast Gijs ze stuk voor stuk weg, tot hij op een steen stuit, waar
‘niet voeren’ op staat geschreven. Gijs kijkt dan uitdrukkingsloos op, en verandert verveeld zijn koers. Soms graast Gijs tegen de dubbele omheining op. Die gelegenheid neemt hij steevast te baat om de jeuk van zijn grote ezelkop af te schuren. Dat gaat er onbeholpen en schokkerig aan toe, zijn ogen onder de borstelige wenkbrauwen verraden nimmer een spoor van ongemak, opluchting of welke emotie dan ook.

Het is eenzaam op zijn ezeltje stekje pal langs de A20. Af en toe vliegt er een doffer naar zijn til, een medebewoner op het veld van Gijs. Naast Gijs is het terrein van de geiten. Die lijken de grijze ezel maar weinig aandacht te schenken.

Ezelfallus

Zo nu en dan stopt er een fietser voor het hek. Vanuit het niets kan Gijs dan ineens in balken uitbarsten, het doorbreken van de stilte en de eenzaamheid. De rasp in zijn balk verklaart de fijnstofrijke locatie van het veldje van Gijs. Hoewel geen wetmatigheid, gaat dat balken gepaard met het opzwellen van zijn ezelfallus, een donker gevaarte waar geen einde aan lijkt te komen, en uiteindelijk gelukkig toch champignonvormig wordt afgetopt. Zo plots als-ie opkomt, zo snel schuift-ie weer terug het achterlijf in, zijn blik nog altijd uitdrukkingsloos, maar confronterend gericht op de voorbijganger. Arme geile Gijs. Nu graast hij hier, morgen weer daar, maar altijd alleen.

(Door Matthijs Timmers)

Lees verder onder de foto:


Matthijs Timmers en Jeroen Naaktgeboren

Cirkels om de steen

Gijs balkt waar ik van mijn fiets stap
Een hond schuurt een tegen het hek
Er vliegen witte duiven in een trek
Hier staat de ezel die zijn wereld snapt

De pijp van stapelstenen weet nog
hoe de rook over de Rotterdamse Schie
met een handtekening voor de borstels
grauwe slierten over het water bewoog

Gijs trekt cirkels om de steen
die niemand nog eens wil stoten
Gijssst, de geitjes zijn net wakker
Vandaag kan er niemand om je heen

Jeroen Naaktgeboren, mei 2022

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Het laatste nieuws

Uit de krant