De Roparun is weer bijna normaal, mét finish op de Coolsingel!

Rotterdam - Na een afgelasting in 2020 en een uitgestelde en ingekorte editie in oktober vorig jaar klinkt zaterdag 4 juni het startschot voor een bijna normale Roparun. Weliswaar vanaf vliegveld Twente en weer geheel in eigen land. Maar beide nieuwe routes zijn net zo lang als voorheen de parcoursen vanuit Parijs, Hamburg en Bremen, met een finish op de Coolsingel. De Havenloods vroeg drie Rotterdamse teams waarom ze meedoen aan de estafette ten bate van palliatieve zorg voor kankerpatiënten.

Door Emile Hilgers

‘Herkenning: óns ziekenhuis’

Team 253 – Maasstad Ziekenhuis – is dit jaar nóg beter herkenbaar door nieuwe oranje outfits. “We hebben meer sponsors en inclusief donaties en kraamverkopen is al meer dan 20.000 euro ingezameld”, meldt teamcaptain Jurrian van der Sijde. “En we zijn nog niet klaar, want 28 mei hebben we nog een poffertjesverkoop in Hoek van Holland. Er is een enorme betrokkenheid en saamhorigheid bij en binnen ons team, omdat je op het werk het leed van de mensen ziet en als gezond mens iets extra’s kunt doen voor de medemens. Onze chauffeur Henk stelt al jaren zijn vrachtwagen ter beschikking en dit jaar gaat zijn vrouw mee als kok.” Tweede teamcaptain Patrick Molendijk vult aan dat er collega’s meedoen van verschillende afdelingen. “Het leuke vind ik ook de herkenbaarheid. Als we in de eigen regio aankomen, bijvoorbeeld in Oud-Beijerland of Barendrecht , zegt iedereen: dat is óns ziekenhuis. Voor mij zijn dat kippenvelmomenten.”

‘Gelukkig weer een echte’

Corine Sliedrecht (38) is captain van Team 149, Rijndam Revalidatie. Zij vertelt dat het niet moeilijk was om haar teamgenoten te motiveren om weer mee te doen dit jaar. “In oktober 2021 hadden we een vrij nieuwe ploeg. De meesten vonden het jammer dat de Roparun toen een kortere route had en minder lang duurde. Ze wilden ook ‘een échte’ doen. Helaas is het ook nu weer niet vanuit Parijs, maar wel de normale afstand en eindigen in Rotterdam. Vorig jaar waren er minder feestjes onderweg, dat hebben we toen gemist. Wij hebben een gezellig team, ons belangrijkste doel is zoveel mogelijk geld ophalen. We doen door het jaar heen verschillende acties, zoals pannenkoekenfeestjes en bonbons, chocoladeletters en viooltjes verkopen. Dit wordt mijn derde Roparun. De eerste keer, in 2019, kon ik niet mee over de finish, toen op de Blaak. Nu is het weer op de Coolsingel, daar kijken we erg naar uit!”

‘Verplicht eten en slapen’

De captain van Team 7, politie-eenheid Rotterdam, is Arie Biesheuvel (58). Hij heeft net als voor eerdere edities van de Roparun veel moeite gedaan om slaapplekken te regelen. “Diverse bivakplaatsen, zoals Almen en Kerk Avezaath, kende ik al van de route vanuit Hamburg. Wij zijn een no-nonsense team, echt Rotterdams, en hoeven niet de luxe te hebben van bijvoorbeeld een dure camper. Het belangrijkste is geld ophalen. Mijn taak tijdens de Roparun is het team bij elkaar houden zodat we allemaal de finish halen. Dat betekent als ze bij mij op de bivak aankomen verplicht eten en slapen. De pijntjes zijn dan even vergeten. Het zal weer echt een beetje afzien zijn voor de deelnemers, ruim 550 kilometer lang. Trouwens, ook voor de fietsers is de Roparun hartstikke zwaar: lange stukken met een tempo van dertien kilometer per uur. Aan het eind hebben ze allemaal spierpijn en een bavianenkont!”