De droevige krulsnor van Bernard Diamant in het beeldenpark onder het Kleinpolderplein

Rotterdam - Jeroen Naaktgeboren en Matthijs Timmers kijken naar hun wijk Overschie. Matthijs maakt een verhaal en Jeroen een gedicht. Deze keer: het beeldenpark onder het Kleinpolderplein.

Bernard Diamant moet het haast hebben geweten, toen hij destijds - zo net voor de oorlog - poseerde voor de beeldhouwer. De Rotterdamse koordirigent had er speciaal zijn verdrietige strik voor om gedaan. In zijn voorhoofd was een frons getrokken, en ook zijn knulsnor stond droeviger dan hij ´m normaal gesproken droeg. 

Gelukkig heeft zijn borstbeeld nog even op het Rotterdamse centercourt van de muziek gestaan, het Doelenplein. Maar na deze korte periode van roem moest Bernard genoegen nemen met een sokkel op deze plek, het vijftig tinten grijze Kleinpolderplein, daar waar de muziek ver te zoeken is.

Rechts voor hem staat een kunstwerk van een zwaar geschapen Rode Zeboe – een runderras - uit Pakistan. Links kijkt Bernard uit op een soortgenoot uit Somalië. Bernard heeft niks met koeien, nooit gehad ook. Ook was hij nog nooit in Somalië geweest. Evenmin in Pakistan. Bernard maakte Nederlandse muziek, voor mensen, niet voor runderen. 

In zijn loopbaan componeerde Bernard verschillende stukken, waaronder De Kleine Chauffeur. Zijn roeping was om Rotterdamse amateurs, groot en klein, de schoonheid van melodieën, klanken en ritme en bij te brengen. Hoeveel Rotterdammertjes zouden er door Bernard wel niet verslingerd zijn geraakt aan de piano, of aan een ander instrument? Zijn muziek doet in niets denken aan het jagende geraas van de automobilisten over deze spaghetti van snelwegen. Bernard ondergaat het, met smog op de snor en fijnstof op de schouders. Niemand die hem ziet, en niemand die ‘m hoort. 

Dus haastende fietser, in gedachten verzonken wandelaar, grote of kleine chauffeur, wanneer je het Kleinpolderplein passeert, neurie een melodie, zing een lied, fluit een deun, breng Bernard Diamant weer de muziek.
(Matthijs Timmers)

Lees verder onder de foto.

Matthijs Timmers is journalist, Jeroen Naaktgeboren dichter.

In steen gegoten haast

wanneer onze stad stenen omlegt raakt een beeld verweesd
& wat er stopt met uitkijken wordt van een sokkel gereden
met gebaren waar iets van mooi een lief heeft onthouden
want als belang verdwijnt ontbreekt de bijnaam het meest

het Kleinpolderpark verzamelt beelden om naar om te kijken
of een volgend om als je er uiteindelijk toch niet af wilt slaan
dan nog eens over schouders kijken en een verder tegemoet
sculpturen strekken er hun bochten om met kunst te gelijken

deze decibellen-drukte van staal en steen gegoten haast
daar mag je op lege voetstukken om van alles te verbeelden
hier weet je dat op een dag die telt ook jij rechtop staat
met een nieuw geraas jouw Overschie verrast of verbaast

Jeroen Naaktgeboren, januari 2022