Hospice IJsselPolder met mooi team vrijwilligers

Ommoord - Hospice IJsselPolder opende eind april 2021 haar deuren aan de Thomas Mannplaats 299. Inmiddels weten in de eerste plaats bewoners van Ommoord deze plek te vinden om in hun laatste levensfase het leven op geheel eigen wijze af te ronden.

Vaste coördinatoren zijn Anita Akkermans en Wendy Engelen. Nathalie Jonker is inval-coördinator. Bij binnenkomst in het hospice is te lezen: ‘Ik kan je niet beter maken maar ik kan wel proberen te zorgen dat je je wat beter voelt’.

“We zijn een half jaar geleden gestart en dat tijdens een hele lastige periode. We hadden geen startbijeenkomst, geen live opening en alle scholing ging via Zoom. Gelukkig hadden we al heel veel ervaring met de andere twee hospices; IJsselThuis in Nieuwerkerk en IJsselOever in Capelle”, legt Akkermans uit. “We hebben hier vier plekken. Mensen komen hier om rust te vinden om het laatste stukje van hun leven door te brengen. Maar het is ook vaak om de mantelzorgers of het thuisfront te ontlasten. Wij proberen hier de naasten ook de naasten te laten zijn in plaats van verzorgenden. De naasten zijn hier altijd welkom, al moeten we met corona kijken hoe we met bezoektijden en bezoekstromen om kunnen gaan. Normaal zijn de bezoekers 24 uur welkom, kunnen ze blijven eten en blijven slapen. Wij willen hier koste wat het kost voorkomen dat mensen niet meer bij hun naasten mogen komen, zoals dat in verpleeghuizen het geval was.

Als het in het ziekenhuis slecht gaat met iemand, worden we door de transferverpleegkundige gebeld. Maar de huisarts weet ons ook te vinden. Ook zijn er wel eens mensen die hun vader moeder of partner komen aanmelden. Wij bekijken of de situatie ernstig is. Iemand moet een levensverwachting van hoogstens drie maanden hebben.”
In IJsselPolder is een team van zo’n 80 vrijwilligers werkzaam. Zorgvrijwilligers zijn gastvrouw of gastheer en ondersteunen de thuiszorg als iemand gedraaid moet worden of een bed verschoond moet worden. Zij zijn het extra paar handen. Ze doen ook huishoudelijk werk, houden het wel en wee van bewoners in de gaten en vormen extra ogen voor de zorg en de coördinatoren. “Daarnaast hebben we ook kookvrijwilligers, tuinvrijwilligers en klusvrijwilligers. We kunnen altijd nog vrijwilligers gebruiken.”

Er kan hier ook van alles gevierd worden: verjaardagen, ook van kinderen en kleinkinderen en trouwfeesten. Dit allemaal voor zover het past in de sfeer van het huis op dat moment. Er gebeuren ook hele normale dagelijkse dingen zoals mannen die in de woonkeuken een voetbalwedstrijd kijken.
Anita Akkermans besluit: “Ik denk dat het leven gewoon geleefd wordt zoals altijd, maar dan intenser, zonder ‘schillen’. Er wordt gelachen, gehuild, vrolijk gedaan en er wordt stil gezeten op een kamer. Het is een fijn hospice met een mooi team vrijwilligers.”