Frank van Hengel: ‘Dat de meeste mensen deugen, is denk ik echt waar’

Rotterdam - Op 18 november gaat in het nieuwe Luxor Theater de musical ‘Come From Away’ in première: een waargebeurd verhaal over zevenduizend reizigers die op 11 september 2001, de dag van de aanslagen, door de sluiting van het Amerikaanse luchtruim stranden in het Canadese gehucht Gander. Frank van Hengel (31) speelt maar liefst drie rollen in het stuk en is deze week onze Rotterdammer van de Week.

Door Cathelijne Beijn

Hoe Rotterdams ben je?

“Ik ben geboren en getogen in Dordrecht, maar als tiener ging ik al vaak naar Rotterdam. Rondwandelen, ’n beetje shoppen… Later ging ik met m’n vrienden regelmatig naar de Hollywood Music Hall, de meest foute tent van de stad. Dat was de place to be! Sinds vijf jaar woon ik op Katendrecht: een echte Rotterdamse ons-kent-ons buurt. Er zijn altijd verhalen om me heen. Mijn buurman Steef werkt in de haven, buurvrouw Corrie houdt de hele straat in de gaten. Ertussenin wonen jonge gezinnen, oud-Rotterdammers en nieuwkomers. Door de stijgende huizenprijzen is het ook hier nu voor veel mensen onbetaalbaar geworden. Sociale huurwoningen verdwijnen waardoor de diversiteit in de buurt verdwijnt. Dat is jammer.”

Wat heb jij met ‘t water?

“Als zanger op cruiseschepen voer ik zo’n drie jaar de hele wereld over. We vertrokken in Hamburg en gingen via het Middellandse Zee-gebied door naar Thailand. Of via Groenland naar Canada en door naar het Caribisch gebied. Als entertainer op een cruiseschip ben je bevoorrecht: ik werkte ‘s avonds en was overdag vrij om overal rond te kijken. Met mijn groep The Dutch Tenors geven we soms nog gastoptredens. Dan worden we speciaal ingevlogen om op te treden voor zo’n drieduizend passagiers. Dat is fantastisch. Telkens als er in Rotterdam een cruiseschip ligt ga ik sowieso even kijken. M’n hart gaat er altijd sneller van kloppen.”

Wat doe je in je vrije tijd?

“Bij mooi weer pak ik m’n racefiets en trap ik naar de Maasvlakte. Het is een cliché, maar fietsen maakt m’n hoofd leeg. Geen telefoon mee, geen muziek op, maar alleen de focus op m’n omgeving. Als acteur en zanger ben ik altijd bezig met het uiten van gevoelens, of kruip ik in de huid van een ander. Het is erg naar binnen gericht, dus af en toe moet ik dat helemaal kunnen loslaten.”

In ‘Come from away’ speel je drie rollen. Dat klinkt vrij intens.

“Dat is het ook. In het stuk speel ik Kevin, een man met relatieproblemen. Dat is behoorlijk stressvol om te spelen. Een andere rol is Ali: een chef-kok die te maken krijgt met argwaan en discriminatie. Ook speel ik luchtverkeersleider Dwight, een nuchtere kerel met z’n voeten in de klei. Kortom: ik moet me steeds inleven in hun wereld. Dat is superleuk, maar vergt ook veel.”

Waar was jij eigenlijk op 9/11?

“Ik was toen elf jaar en was thuis tijdens de schoolpauze. In de huiskamer stond de tv aan. Ik weet nog dat ik het zag gebeuren en mijn vader riep die in zijn werkkamer zat. Terwijl we samen naar de beelden keken probeerde hij uit te leggen wat er gebeurde. Ik was te jong om het te begrijpen maar het maakte grote indruk. Dat gevoel vergeet ik nooit meer.”

Ondanks de verschrikkingen van de aanslagen is de musical allesbehalve zwaar

“Het gaat vooral over hoop en verbinding. In tijden van drama ontstaan namelijk de mooiste dingen, zo blijkt ook uit dit verhaal. Door de aanval op de Twin Towers moesten er 38 passagiersvliegtuigen plotseling ergens landen omdat het Amerikaanse luchtruim dicht ging. Dat werd Gander, een stadje in het uiterste puntje van Canada. Al die mensen moesten ergens eten en slapen en vergeet niet: ze waren in totale paniek. Na research leerde ik dat er in de zes dagen dat ze in Gander waren diepe vriendschappen zijn ontstaan. De meeste mensen deugen: dat is denk ik echt waar.”

Ben je zelf een sociaal iemand?

“Ik denk het wel. Ik ben gevoelig voor groepsdynamiek en probeer er altijd voor te zorgen dat iedereen zich prettig voelt. Als er iets aan de hand is, trek ik me dat aan en vraag door. Ik zie mijn vrienden geregeld en ga graag met ze uit eten. Of ik ga naar het theater om naar collega’s te kijken. Maar je hoeft niet per se mensen te zien om vriendschappen te onderhouden. Een kort berichtje met ‘hoe gaat het’ kan al veel betekenen.”