‘Ooit gehoord van iemand die een dakloze adopteert mevrouw?’

Rotterdam - In haar column van deze week vertelt Jet Sol over een ontmoeting met een dakloze Rotterdammer tijdens het wandelen met haar geadopteerde hondje Poppy: ‘Dat hondenleven is zo gek nog niet mevrouw, wil je mij dan ook adopteren misschien?’

‘Mijn zoon zegt wel eens dat ik een wandelende praatpaal ben. Dat komt, eerlijk is eerlijk, heel aardig in de buurt. Het is dikwijls verrassend om in gesprek te gaan op de meest uiteenlopende plekken. Bovendien geeft het een completer beeld van mensen die de stad maken. Doordat ik vaak op pad ben met mijn hondje Poppy lijkt die kletsdrempel helemaal verdwenen. 

Zo raakte ik vorige week in gesprek met een man die ik regelmatig in het centrum had zien lopen. Een vriendelijke grote man, waarvan ik het vermoeden had dat ie al een tijdje dakloos was. Soms gaf ik hem weleens wat als hij erom vroeg, maar het had nooit geleid tot een gesprek. Tot vorige week dus. Hij vroeg of hij mijn hondje mocht aaien en stelde wat vragen over haar ras. Pop stond natuurlijk al kwispelend klaar voor een aai over haar bolletje. Toen ik vertelde dat ik haar had geadopteerd uit Griekenland en ze daar eerst een zwervend bestaan had gehad stond hij op en begon onbedaarlijk te lachen. Het is een komo, een vuilnisbakkie, net als ik riep hij uit. Dat hondenleven is zo gek nog niet mevrouw zei hij, wil je mij dan ook adopteren misschien? Even wist even niet wat ik moest zeggen. De tegenstrijdigheid was evident. Hij had een punt, realiseerde ik me. Mensen zijn vaak liever voor dieren dan voor mensen voegde hij toe, heb jij ooit wel eens gehoord dat mensen zomaar een dakloze adopteren vroeg hij me. Tsja, daar stond ik. Wat kon ik doen behalve vriendelijk zijn en hem wat geven?

Jaren geleden hoorde ik burgemeester Aboutaleb een vurig betoog houden over dat hij in zijn stad niet wilde toestaan dat mensen op straat moesten slapen. Het raakte me. Ook omdat ik geregeld met Sander de Kramer over dit onderwerp had gesproken toen hij hoofdredacteur was van de Straatkrant. Ik leerde van hem dat het doorgaans allesbehalve een keuze is om op straat te leven en te slapen. Het zijn vaak afslagen die met verdriet, pech en bureaucratie en regelgeving zijn bereikt. Eenmaal buiten de boot is het vrijwel onmogelijk om weer aan te meren. Maar het blijven mensen van vlees en bloed, en ook zij hebben doorgaans eens in de armen van hun moeder gelegen. Zeker als de winter voor de deur staat, merk ik dat mijn gedachten vaker uitgaan naar mensen die niet ‘s nachts onder een veilig dak in een warm bedje kunnen kruipen. Het laat me niet los, ik heb geen pasklaar antwoord of oplossing. Had ik die maar...’

Jet Sol is presentator en televisiemaker.