De groeten van de paus!

Rotterdam - In haar tweewekelijkse column voor De Havenloods heeft Tineke Speksnijder dit keer een wel héél bijzonder verhaal...Ze heeft de paus ontmoet!

‘Tegen het einde van het jaar gaan we met zijn drieën (ik, Irma en Pop) altijd een stad bezoeken. Dit keer was het Rome. Ik ben dan de reisleidster die het programma samenstelt. Heel vervelend als je dan al gelijk het boekje met de kaarten in het vliegtuig laat liggen, maar dat terzijde. Irma had een speciaal verzoek, ze wilde op zondagochtend naar het Pietersplein om naar de paus te kijken, die na de mis om 12.00 uur voor het raam zou verschijnen.

Wij zagen daar helemaal niks in. Omdat ze er constant op terug kwam gingen we overstag. In Wenen waren we op verzoek van Pop, die paardengek is, tenslotte al de stallen van de Spaanse Rijschool gaan bekijken, waar Irma en ik weer helemaal geen zin in hadden. Volkomen terecht trouwens, wij vonden het van een saaiheid, daar zijn geen woorden voor. Het enige leuke was dat er een kat lag te slapen in een kruiwagen, waar we uit verveling dan maar tig foto’s van gemaakt hebben. Toen we bij de zoveelste stal aankwamen zeiden we dat we buiten zouden wachten en prompt namen we een verkeerde deur en moesten we kilometers omlopen om weer bij de goede plek te komen. Pop stond daar heel ongeduldig te wachten.

Maar goed, terug naar Rome. We waren vroeg, het voorstuk was helemaal gevuld met genodigden, maar achter de hekken stonden we bijna vooraan, achter twee nonnen. Op grote videoschermen konden we zien wat er gebeurde. De mis was bijna voorbij en de nonnen verdwenen. Veiligheidsmensen begonnen zenuwachtig heen en weer te lopen. En toen gebeurde er iets wat niemand verwachtte, de paus liep de kerk uit en ging in een open wagen staan.

Stapvoets reed de auto rond, nog één bocht en dan sta je ineens op twee meter afstand van de paus. Of je gelovig bent of niet, dat is heel bijzonder. Wat een vriendelijke uitstraling heeft die man. In geuren en kleuren vertelde ik het op de zaak. Ze pesten me ermee, maar daar heb ik maling aan. Of hij nog wat gezegd heeft tegen me. “Ja, of ik jou de groeten wilde doen.” Ik vind het alleen nog steeds zo zielig voor die nonnen, die het gemist hebben.’

Tineke Speksnijder is eigenaar van café de Schouw op de Witte de Withstraat.