Column Tineke Speksnijder over haar Feyenoord

Rotterdam - Dit is de column van Tineke Speksnijder uit De Havenloods van deze week. Dit keer over haar Feyenoord. 

‘Dat was even een domper zondag. Om niet te zeggen, een waanzinnige teleurstelling. Maar goed, 14 mei staat nog steeds in de agenda met grote letters. De Coolsingel! Hoe word je eigenlijk supporter van een club? Ik denk dat je ouders daar de grootste rol in hebben. Als er vroeger een wedstrijd van Feyenoord op de tv was, hoorde ik mijn moeder altijd gillen. Mijn vader was aanzienlijk rustiger. Ik ging dan mijn bed uit en sloop door de tussenkamer om stiekem door het kiertje van de gordijntjes naar de wedstrijd te kijken. Meestal werd ik al binnen 5 minuten betrapt. Sparta en Excelsior werden ook een warm hart toegedragen, maar Feyenoord was de absolute favoriet. Jaren geleden had ik eens met twee Amsterdamse vrienden afgesproken om naar Feyenoord- Ajax te gaan. Het dichtstbijzijnde café na het CS was de Double Diamond, dus dat leek me het handigst om elkaar daar te zien. Toen ik binnenkwam werd ik in het Engels begroet en het gesprek ging ook door in het Engels. “Zeg, mag ik even weten waarom jullie Engels praten? “Loenig keken ze me aan. “Kijk dan om je heen.” Dat was ik dus even vergeten, het was een Feyenoord-café. Foutje, bedankt. De wedstrijd was ook geen succes. Zij waren heel sportief, klapten bij de doelpunten van Feyenoord, waarop ik me genoodzaakt voelde om ook heel zuinig twee vingers op elkaar te tikken voor een doelpunt van Ajax. Toen Ajax het winnende doelpunt maakte, ging het helemaal verkeerd. Uit pure frustratie stampte ik zo hard op de grond dat de hak van mijn laars het begaf. Sportiviteit heeft een grens. Dat was dus de eerste en laatste keer dat ik met Amsterdammers naar een wedstrijd ben geweest. Ik herinner me nog heel goed het afscheid van József Kiprich in de Kuip. Wat was dat mooi. De beker werd gewonnen, József werd op de schouders genomen en de Kuip ontplofte. Mijn moeder was er ook bij. Ze wilde ook op de stoel staan, waar ik eigenlijk niet zo’n voorstander van was, maar ik kreeg het niet uit haar hoofd gepraat. Het was kippenvel, 50.000 man die József bedankten, wat een afscheid. Mooie tijden en barre tijden, we hebben het allemaal meegemaakt. En nu, na 18 jaar, staan we weer bovenaan. En 14 mei staat in de agenda!’

Tineke Speksnijder is eigenaar van café de Schouw aan de Witte de Withstraat. 

Tineke Speksnijder is eigenaar van café de Schouw op de Witte de Withstraat.