Hannelore helpt graag uit liefde voor mensen

Hannelore Kouwenhoven kent zoveel mensen dat haar 62e trouwdag, vorige week, in drie dagen werd gevierd. Geliefd bij jong en oud genieten Hannelore Kouwenhoven en haar man nog na. De drukte overweldigde haar, maar hoe kan het ook anders. Zelf heeft ze bijna haar hele leven er voor gezorgd dat mensen zorg en aandacht kregen en de buurt rondom haar huis op orde werd en nog steeds wordt gehouden. De vuilnisbak staat in de voortuin en wie daar wat in gooit krijgt van “Oma”, zoals ze bij kinderen bekend is, een snoepje. En zie, het grasveld voor de deur is helemaal schoon.

Hoogvliet - De buurt kent haar als de gastvrouw van het Preischoteltje, de accommodatie die in het leven werd geroepen zodat mensen vanuit de Lampreibuurt elkaar konden ontmoeten. “Ik werd gevraagd om van alles te organiseren in het Preischotel. Maar de hoofdmoot was toch wel praten met elkaar. Wat beleef je en waar loop je tegen aan? We kookten eenmaal per maand en startten met, hoe kan het ook anders, een preischotel. De regel was om, ook al spraken de mensen allerlei talen, uitsluitend Nederlands te spreken. Dat bleek soms toch wel lastig.”

Daarvoor was Hannelore Kouwenhoven actief in IJsselmonde en in de Zalmstek. “Dat was een leuke tijd. We hebben kledingbeurzen georganiseerd plus allerlei activiteiten. In die tijd ben ik de politiek gaan volgen omdat ik wilde weten wat er om me heen gebeurt.” Hannelore Kouwenhoven volgde met regelmaat deelraadsvergaderingen en schoot zo nodig iemand aan om een probleem kenbaar te maken. “Daar heb ik goede vrienden aan overgehouden.”

Bionische dame

Op haar vijfenzeventigste stopte ze met het organiseren van activiteiten. “Ik kreeg een tweede heupprothese en het was genoeg.” Daarna volgde nog twee knieprothesen en twee schouderprothesen. Toch loopt de bionische dame weer vrolijk rond. De revalidaties hebben haar sterker gemaakt. “Het gaat er om hoe je er mee om gaat. Ik wilde weer van alles kunnen doen, dat maakt je sterk en dan zet je door.”

Dat niet alles lukt valt haar tegen. “De tuin bijhouden gaat steeds moeizamer, hoewel ik wel vorige week alle dode buxussen eruit hebt gehaald, Nu moeten er nieuwe planten in.” De groene vingers van Hannelore Kouwenhoven hebben vele tuinprijzen gewonnen. “Ik geniet van een mooie tuin. Als ik vroeger uit mijn werk kwam en ik zag de voortuin, dan stapte ik met een glimlach mijn huis binnen, Dan geniet ik.”

Liefde voor mensen

De in 1933 in Duitsland geboren Hannelore vluchtte na de oorlog naar Nederland. “Ik heb een oorlogsjeugd gehad en heb veel meegemaakt. Al heel jong wilde ik het land uit en uiteindelijk ben ik in Hoek van Holland terecht gekomen. Daar kwam ik mijn man tegen en al snel trouwden we.” Het eerste leerde Hannelore de taal, woonde in bij haar schoonouders en ging al snel als vrijwilligster oudere mensen helpen. “Dat heb ik altijd gedaan, vanuit liefde voor de mensen, ook naast betaald werk. Je krijgt er zoveel liefde voor terug. Maar het vreemde is dat iedereen me van alles vertelt, maar niemand eigenlijk vraagt naar wat ik heb meegemaakt.”

Ambassade

Van zorgen voor mensen op de psychogeriatrische afdeling in Siloam tot huisdame van de Duitse ambassadeur, Hannelore Kouwenhoven heeft zich overal voor ingezet. “Bij de ambassadeur kookte ik en ontving gasten. En als hij op reis was en thuis kwam belde hij of ik nog een maaltijd voor hem had. Eén keer belde hij onverwachts en kwam het niet zo uit, maar ik had net een grote pan peen en uien gekookt met een sudderlap. Die heb ik gebracht met een briefje erbij hoe lang het in de oven moest. Ik verwachtte de volgende dag wel wat van hem te horen over het eten en dat gebeurde ook. Alleen had hij nog nooit zoiets lekkers gegeten. Het liep dus goed af.”

Momenteel is Hannelore Kouwenhoven alleen nog actief in Buurt Bestuurt en voor de Duitse kerk in Nederland. Ze legt ziekenbezoeken af en helpt mee met de kerstbazaar. “Ik moet er af en toe even tussenuit en de ontmoetingsmiddagen zijn altijd gezellig.”

(Door Marianne van der Ham)