‘Kamp Moria is een hel’

Rotterdam - Gert Jan Nienhuis (69 jaar) is altijd al actief geweest als vrijwilliger in binnen- en buitenland. Dit werk doet hij met liefde voor de medemens. Zijn laatste ervaring in Moria, een vluchtelingenkamp in Lesbos, was voor hem de meest schrijnende. Met een brok in zijn keel vertelt hij hierover.

Door Mirjam Collens

Toen ze 42 jaar geleden net getrouwd waren, ontfermden Gert Jan en zijn vrouw zich al over hulpbehoevenden. Vanuit het geloof is er altijd de stimulans geweest om iets voor anderen te betekenen: “We willen iedereen laten weten dat ook zij mens zijn en hen liefde en respect geven.” Het echtpaar woont inmiddels 30 jaar in Rotterdam, in een dorps stukje Beverwaard. Terwijl zijn echtgenote werkt bij een hospice, werkt Gert Jan in de gaarkeuken, gaat hij mee op reis met mensen met een verstandelijke beperking en verzorgt hij uitvaarten voor mensen met een beperking. Ook heeft hij zijn mouwen opgestroopt in vluchtelingenkampen in Servië en Griekenland. Vorige maand was Gert Jan voor de tweede keer in Lesbos vanuit stichting GAiN. “Kamp Moria is een hel”, vertelt hij over het voormalig detentiekamp die momenteel veel meer mensen herbergt dan er passen. Dat de autoriteiten verbieden om hier beelden te maken, lijkt niet zo vreemd. “Tussen september en half november zijn er alleen al 13.000 vluchtelingen bijgekomen.” Hij schetst - met tranen in zijn ogen- één van de schrijnende situaties die er aan de lopende band voorkomen: “Een gezin bestaande uit vier personen die een eenpersoonsbed deelden, moest die afstaan voor een zieke vrouw van 102 jaar.” Hij kon nauwelijks een stap zetten tussen alle mensen. “Er was niet eens plek meer voor ratten.” Hierdoor leven er nu mensen buiten op karton. Hij houdt zijn hart vast voor de aankomende winter. De toiletten schoonmaken was ook geen pretje: deze waren kapot, waardoor er letterlijk stront geraapt moest worden. “Mensonterend.”

Zijn bezoekje aan het verborgen zwemvesten kerkhof bracht ook veel teweeg. “Elk zwemvest heeft zijn verhaal”, denkend aan de erbarmelijke bootreis die velen maakten. Dat hij activiteiten kon opzetten waardoor de vluchtelingen een lach op hun gezicht kregen, is waar Gert Jan het voor doet. Een high tea voor vrouwen was een groot succes en jongens bakten met de grootste lol pannenkoeken. “Ik ben verkleed als clown door het kamp gegaan. De negatieve sfeer sloeg zo om”, vertelt Gert Jan. De mensen waren hen erg dankbaar. “Veel vluchtelingen zijn hoog opgeleid en leefden een goed bestaan. Dit moesten ze achterlaten vanwege de oorlog.” Gert Jan ervaart veel onbegrip in zijn omgeving als het gaat om de vluchtelingen. “Ze hebben geen idee wat zich daar afspeelt.” Hij hoopt dat deze situatie meer onder de aandacht komt. Op 11 januari gaat hij weer naar Lesbos. Hulp en donaties blijven hard nodig: www.gainhelpt.nu.