Eva de Graaff bakt oliebollen met haar opa

Rotterdam - Dit is de column van Eva de Graaff uit De Havenloods van deze week. Over oliebollen bakken met opa. ’Die krant wacht wel, appelbeignets kunnen geen dag later.’

‘31 december. De dag dat mijn broertje zo’n zes miljoen rotjes afsteekt - en bij iedere knal enthousiaster wordt (hoe dan?) - de dag dat de champagne rijkelijk zal vloeien én de dag dat opa en ik oliebollen bakken. Traditiegetrouw. Wat ook ieder jaar hetzelfde is, zijn de zenuwen die hij weken van tevoren voelt. Lukken de oliebollen dit jaar? En, nog belangrijker, zíjn specialiteit: de appelbeignets. Wat doet een nerveuze opa? Juist. Zijn kleindochter bellen. Hij heeft, wederom, een belofte gedaan die hij zonder oliebollen-assistente niet na kan komen. Deze vierentachtigjarige man is namelijk vrijgeviger dan Sinterklaas en de Kerstman samen en belooft het hele dorp op zijn lekkernijen te trakteren. “Die krant hè Eva, die schrijf jij niet op oudjaarsdag”, bepaalt directeur appelbeignets. “Toch?”, klinkt het onzeker. Ik zeg snel toe en stel hem gerust. Hij heeft gehoord wat hij wilde horen en luistert niet meer naar mijn woorden die volgen. Selectieve doofheid, noem ik het. Geen gehoorapparaat die daar tegenop kan. Net voor ik op wil hangen, besluit hij snel: “Die krant wacht wel, appelbeignets kunnen geen dag later.” Dus valt de krant een dag later op de mat? Sorry, het moest van opa.’

Eva de Graaff.