Mosab Albzo, Syrisch kunstenaar in het land van Van Gogh

Rotterdam - Dit artikel is ingezonden via dehavenloods.nl. Iedereen kan daar zijn verhaal plaatsen. De redactie van De Havenloods zet het online én probeert een plekje in de krant te vinden!

In zijn geboorteland Syrië was Mosab Albzo (artiestennaam Mosab Anzo) een succesvol kunstenaar, sinds hij in 1999 zijn studie Fine Arts aan de universiteit afrondde. Jarenlang exposeerde hij in allerlei landen in het Midden-Oosten en kon hij van zijn kunst leven. Tot de oorlog daar in 2011 een eind aan maakte en Mosab op een dag besefte dat hij zijn leven in Damascus niet meer zeker was. Begin 2015 begon hij aan de dure maar vooral gevaarlijke reis naar Europa, met achterlating van zijn atelier met meer dan 70 schilderijen.

In het land van Van Gogh

Nadat hij had besloten te vluchten, wist Mosab (42) al snel wat zijn bestemming zou zijn. Hij wilde naar Nederland, ‘een vrij land met een vrije cultuur’. Het land van Rembrandt, van Van Gogh, van Cobra, waar hij zoveel over had gelezen en die zijn diepe bewondering hadden. ‘Het was een beetje een droom van me,’ vertelt hij in zijn appartement in Rotterdam-West. ‘Toen ik net in Nederland was, ging ik naar het Van Gogh-museum in Amsterdam, waar ik zeven uur ben gebleven. Ongelooflijk, dacht ik, staand voor De Aardappeleters, kijk eens waar ik nu sta. Dat was een heel opwindende ervaring.’

Een netwerk opbouwen

Zijn eerste jaar in Nederland was niet gemakkelijk. ‘Ik kreeg van VluchtelingenWerk wel hulp mijn weg in de stad te vinden en alles te regelen, maar ik moest zelf ontdekken hoe ik als kunstenaar aan de slag kon’, vertelt hij. Dat is hem goed afgegaan; inmiddels heeft hij een stevig netwerk opgebouwd en al diverse malen geëxposeerd, binnen en buiten Rotterdam, zowel in groepsverband als solo.

De oorlog als thema

Was zijn werk in de beginjaren figuratief, later werd dat abstract. Na de oorlog werd zijn stijl ronduit grimmig, met veel donkere kleuren. ‘Ik probeer te schilderen wat ik voel’, zegt hij. ‘Vaak zijn dat gezichten, maar ze zijn vervormd, verminkt. Ogen, neus en mond zijn er wel maar niet op de plaats waar ze horen.’ Het zijn de gezichten van doden die Mosab in Damascus zag, maar ook van mensen die nu in Syrië, midden in de oorlog, leven. ‘Wat gebeurt er met hen?’

Toekomstdroom

Mosab staat positief in het leven. Hij waardeert het dat hij nu een mooi en vooral veilig huis heeft. Hij wil actief zijn in de samenleving, andere mensen helpen; naast zijn schilderkunst werkt hij drie dagen per week als vrijwillig maatschappelijk begeleider voor VluchtelingenWerk Delfshaven. Als hij naar de toekomst kijkt, heeft hij vooral één droom. ‘Ik zou graag meer werk willen verkopen. Mijn eigen geld verdienen’, bekent hij. ‘Dat is in Nederland moeilijk. Er zijn veel galerieën, er is veel concurrentie. Ook zijn de materialen hier duur.’

Giftige dampen

Hij staat op, loopt naar de keuken, tegelijk zijn atelier. Er liggen en staan verschillende schilderijen, de verf is nog niet droog. ‘Schrijf maar op dat ik in de keuken werk’, lacht hij. Maar er zit een serieuze ondertoon in. De giftige dampen in olieverf en verdunners kunnen in een krappe, slecht geventileerde ruimte tot serieuze gezondheidsklachten leiden. Mosab zou graag een echt atelier hebben. Hij werkt er hard aan die droom te verwezenlijken, door naamsbekendheid op te bouwen en zo veel mogelijk te exposeren.

Ken je iemand die een galerie heeft en Mosabs werk wil exposeren? Neem dan contact op met redactie-rotterdam@vluchtelingenwerk.nl

Voor meer informatie over het werk van Mosab: http://mosabanzo.wixsite.com/mosab-anzo