Judoschool Chris de Korte 60 jaar

Op 1 december is het 60 jaar geleden dat Chris de Korte met judoles begon in Hoogvliet. Chris is inmiddels 80 jaar, maar geeft nog steeds 6 á 7 uur per week les in tai chi en qigong. Chris zegt hier zelf over: “Ik zie mijn sport niet als werk”. Zijn levensverhaal leest als een jongensboek, maar “zonder mijn vrouw Josefien, met wie ik 51 jaar getrouwd ben, had ik dit nooit allemaal kunnen doen”, aldus Chris. “Na ons huwelijk kregen we gelijk zoon Bas en later zoon Willem. Ik reisde en trainde veel, dus thuis kwam alles op haar neer. Ook regelde zij de administratie en de schoonmaak van de sportschool en verzorgde zij tijdelijk inwonende buitenlandse gasten. Deze week is Chris de Korte Hoogvlieter van de week.

Door Yvonne Schults

Hoogvliet – Het is 1959 als Chris de Korte afzwaait van zijn dienstplicht bij de commando´s. Hij wil graag judoleraar worden. Zijn vader vindt dit geen goed plan; “Chris”, zei hij, “daar valt geen droog brood in te verdienen”. Toch wil Chris het graag en gaat hij allerlei Nederlandse judo-opleidingen volgen. Intussen geeft hij ook les in allerlei sporten op de Shell Bedrijfsschool, zo’n 80 uur per week, om zijn opleidingen te kunnen bekostigen. De eerste lessen geeft hij in een kerk aan de Noordzijdsedijk, daarna volgen de oude Flamingo, een zaaltje bij speeltuin Zalmplaat en een zaal in Delfshaven. In 1965 wil hij zijn judo-techniek beter beheersen en vertrekt hij naar Japan, om daar de fijne kneepjes te leren in Kyoto. Hij reist 14 dagen met de Trans Siberië Express, vervolgens met een boot naar Yokohama en 12 uur met de trein naar Kyoto. Zijn leraar haalt hem 8.00 uur van het station en Chris kan gelijk aan de bak; om 9.30 uur begint zijn training die ruim 4 uur duurt. Vervolgens gaan ze naar een andere universiteit en traint hij nog eens 2 uur. Daarna krijgt hij 2 glazen warme saké en weet hij niets meer. Chris: “Ik werd wakker in een klein kamertje met een bed en een petroleumstel in een boarding house. Daar heb ik 1 jaar gewoond. Ik trainde elke dag, meer dan 28 uur per week, terwijl in Nederland 8 uur per week normaal is”. Eenmaal terug in Hoogvliet start Chris in 1966 aan de Wilhelm Tellhof zijn eerste vaste judozaal van 50 m2 vloeroppervlak zonder verwarming of douches. Binnen korte tijd heeft hij 400 leden. Hij gaat bij diverse scholen judoën om te laten zien wat hij kan, zo komen de beste leerlingen bij hem. Binnen 2 jaar brengt sportschool De Korte Nederlandse en daarna zelfs Europese, wereld- en olympisch kampioenen voort zoals o.a. Angelique Seriese, Mark Huizinga, Edith Bosch en Theo Meijer. Elk jaar ging Chris 3 á 4 maanden terug naar Japan om bij te leren. Hij gaf inmiddels ook les in de Antwoordkerk aan 130 man. Vanaf 1979 zit de sportschool aan de Middenbaan-Zuid. De zaal heeft een oppervlak van 300 m2. Hij start de sportschool met compagnon Richard de Bijl, met geld uit de nalatenschap van Chris’ vader. Chris heeft vele assistenten gehad, waarvan een aantal eigen sportscholen zijn begonnen, zoals Carla van Gameren, Richard de Bijl, Marjolein van Unen, Gerard Vroegh, Theo Meijer en Martin Schonewille. Intussen is Chris ook docent bij de judobond en in 1974 wordt hij bondscoach van de junioren. Nederland had toen al 25 jaar geen medaille gewonnen. Chris: “Ik wedde met de voorzitter van de judobond dat we binnen 3 jaar een medaille zouden halen en ik kreeg gelijk. In 1977 won Nederland de eerste medailles en dat gebeurt gelukkig nog steeds”.

Chris: “Zo’n 10 jaar geleden heb ik de sportschool verkocht aan mijn zoons Bas en Willem. Zij hebben hem recent doorverkocht aan oud-leerling Mark van der Ham. Hij is nu bondscoach van België. Inmiddels heeft Mark zich volledig toegelegd op judo, karate, aikibudo en jiu jitsu. Ikzelf geef er nog les in qigong en tai chi”.