Lchi ontvluchtte Eritrea alleen...

Het Verhalenhuis van 13 december was uitverkocht. Ruim 40 mensen genoten in het Buytenhuis van een Eritrese maaltijd, bereid door Eritrese vluchtelinge Lchi en vrijwilligers. Het eten werd traditioneel zonder bestek gegeten, maar werd met behulp van een soort pannekoek (engera) naar de mond gebracht. Helemaal in de stemming verhuisde het publiek naar boven.

Door Yvonne Schults

Albrandswaard – Op het podium roosterde Aster de Bruin koffiebonen op een gasbrander. Eerst werden filmpjes getoond over hoofdstad Asmara en het Eritrese dorpsleven. Vervolgens vertelde Lchi, gekleed in prachtige Eritrese kleding, in het Tigrinya haar verhaal. Jacqueline Sterenborg vertaalde het vervolgens in het Nederlands. Haar verhaal begint op het Eritrese platteland. Op haar 13e verhuist Lchi naar Barentu, waar ze naar school gaat en nieuwe vrienden maakt. Als zij 16 jaar is trouwt ze en bevalt op haar 17e van haar zoontje. Het huwelijk is niet goed en na haar scheiding gaat Lchi met haar zoontje bij haar ouders wonen tot ze haar 2e man ontmoet. De leefomstandigheden zijn zwaar. Ze horen veel over Eritreeërs die een nieuw leven in Europa wilden beginnen en het niet gered hebben (Lchi’s broer is verdronken), maar willen toch een poging wagen. Haar man vertrekt eerst. Vervolgens gaat Lchi alleen op pad, haar zoontje blijft bij haar ex-schoonouders, want de barre tocht door de Sahara zou te zwaar zijn. Ze loopt 2 weken, haar water raakt op. Met een auto gaat ze naar Libië. Er is weinig eten en drinken. Na 1 maand gaat ze met een klein bootje naar een zeeschip dat hen naar Italië brengt. Het bootje is afgeladen, water klotst over de rand. Dan met een auto naar Duitsland om per trein in 2015 in Nederland te arriveren. Ze verblijft 8 maanden in AZC Ter Apel en daarna in AZC Dronten. Ze krijgt een status en komt definitief naar Rhoon. Vluchtelingenwerk Albrandswaard vangt Lchi op. Ze integreert goed, doet vrijwilligerswerk in de Klepperwei. In 2019 gaat ze Nederlands leren en start ze een opleiding ouderenzorg. Ze hoopt dat haar zoontje snel bij haar kan komen wonen. Van haar man heeft ze niets meer vernomen.