Lucienne Verburg: ‘Vroeger was het stiller in Rotterdam’

Rotterdam - Lucienne verhuisde op haar dertiende naar Breda om 17 jaar geleden gewoon weer terug te komen naar Rotterdam. In haar hart is ze nooit weggeweest. “Ze krijgen me hier nooit meer weg. Mensen zijn gewoon heel aardig hier in Rotterdam.’’ Ze werkt met veel plezier bij de post. ‘’Iedereen kent me hier in Bergpolder. Het is net een klein dorp binnen Rotterdam. Als mensen me zien aankomen zeggen ze: ‘ha post’.’’ Nu is ze onze Rotterdammer van de Week en horen we haar graag uit.

Door Faayyaaz van Dijk

Wat maakt Rotterdam tot jouw stad?

‘’Rotterdam is zonder meer mijn stad. Het is toch een stad, nietwaar, met zo’n heftig verleden. We mogen trots zijn dat we de eerste metro hadden. Amsterdam kreeg het mooi niet voor mekaar. We zijn de grootste havenstad van Europa en we hebben een fantastische burgemeester. We hebben zulke mooie architectuur. Je moet eens door Bergpolder heen wandelen en goed om je heen en omhoog kijken. Je ziet dan kleine unieke verschillen in de gebouwen. Niks is hier recht toe, recht aan. Zelfs de garagebox waar ik mijn post ophaal is charmant.’’

Is er veel veranderd in Rotterdam?

‘’Rotterdam was vroeger veel stiller. Ik weet nog dat ik met mijn vriendin uit het raam naar de Rijksweg – nu de A13 ging kijken. Dan gingen we de auto’s tellen die er reden. Eén, twee, drie, vier, vijf… Het waren er toen niet zoveel als nu, je had flink wat tussenpozen. De stad heeft nu ook veel meer verschillende culturen dan vroeger. O, en er werd veel meer post verstuurd.’’

Hoe ben je bij de post terecht gekomen?

‘’Tien jaar geleden moest ik op zoek naar een baan. Mijn vader heeft vroeger voor de post gelopen. Hij bracht de post rond in de oorlog. Wat ik fijn vind aan werken bij de post is dat je met zware zakken begint en je eindigt met lege zakken. je neemt niks mee naar huis. Je hoofd is aan het eind van de dag leeg. Ik blijf zolang ik kan werken bij de post. Het is hartstikke gezond werk: je komt buiten, je beweegt veel, maar je moet je ook concentreren.

Is het drukker in de decembermaand?

‘’Ja, zeker het is veel drukker. De drukte begint eigenlijk in november al. Dan sturen ziekenfondsen hun informatiepakketten op. Je weet dan gelijk, nu gaat het beginnen. Tot januari gaat het door en dan zakt het weer een beetje in. In de zomer krijg je soms zo weinig post, soms een hand vol voor de hele wijk. Maar dat is nu niet het geval hoor. Nu ik heb ik zeker wel vier tassen met post die ik rond breng, in de rustige maanden zijn dat er hooguit twee.’’

Leuke gebeurtenissen tijdens je werk?

“Ik ging de post langs brengen bij een mevrouw en er lag een briefje met de tekst ‘deze chocoladeletter is voor jou’. Ik dacht niet dat de letter voor mij was en ben dus doorgelopen. Toen kwam er een dame achter mij aan rennen met de letter in haar hand. De chocoladeletter was dus voor mij. O! en een keer stond mijn fiets beneden terwijl ik in een portiek de post aan het brengen was. Toen ik beneden kwam probeerde een meneer mijn fiets op te schuiven. Hij kreeg hem niet weg, dus dat heb ik even voor hem gedaan haha. Je moet taai en sterk zijn.’’

Persoonlijk

Lucienne Verburg (62) is geboren in Oud-Mathenesse en opgeroeid in Overschie. Ze is getrouwd en heeft twee kinderen. Ze werkt al tien jaar bij PostNL en brengt met veel plezier de (kerst)post rond in Bergpolder.