Herinneringen aan Jules Deelder van Tineke Speksnijder ‘Zóveel gelachen en gepraat...’

Rotterdam - Onze stad is in rouw en blijft dat (terecht) nog wel even. Onze nachtburgemeester wordt gemist. Ook door Tineke Speksnijder. Zij haalt op haar facebookpagina herinneringen op aan de tijd dat ze in Parkzicht werkte en Jules Deelder daar een talkshow voor Veronica presenteerde. Ook vertelt ze over de rol van Deelder in het 75-jarig bestaan van haar café de Schouw op de Witte de Withstraat. ‘Zoveel herinneringen, zoveel gelachen en gepraat.’

Dag Jules

Zoals zovelen was ik donderdag in shock door het bericht dat jij er niet meer was. Ik had nooit kunnen denken dat het de laatste keer was dat ik je zou spreken daar in de Doelen. Ik ben zo blij dat je dat feest nog heb kunnen meemaken voor een volle Doelen.We kennen elkaar al zo lang. Ik zie jou en Jop Pannekoek nog binnenkomen in mijn kantoor in Parkzicht waar ik toen bedrijfsleider was . Ik kende jou niet goed, maar uiteraard wel uit de kroeg. Daar waren we allebei nogal liefhebber van. Jullie zochten een locatie om de talkshow voor Veronica van Jules op te nemen. Toen ik zei dat Jules absoluut in Parkzicht thuis hoorde en dat er niet verder gezocht hoefde te worden was Jules het helemaal met me eens. Het waren geweldige opnamedagen met het hele team van jou en mij. Wat hebben we gelachen. Ik kwam op donderdag om 10 uur binnen en jij om 1 uur. Lange dagen, vaak zaten we na de show om 4 uur ‘s nachts nog aan de bar, jij met je gin tonic en ik met mijn baco. Te praten over house en van alles en nog wat. Dat was leuk aan jou, je vond alle nieuwe dingen interessant, stond overal voor open. De aflevering Deelder Gokt, alle gasten zaten altijd in een apart barretje en konden drinken wat ze wilden. Gokker John Engels, gokte op paardenraces en had er een paar teveel op wat duidelijk te zien was. Op een gegeven moment ging hij een galopperend paard op het podium nadoen. Wij lagen in een deuk, ik vond het hilarische tv en jij ook. Jop vond het helemaal niet kunnen maar het is toch uitgezonden. Geweldig. In diezelfde uitzending zou het hele publiek een kraskaart krijgen, jij had ze allemaal bij je. We zaten op mijn kantoor en jij vroeg of ik wel eens gekrast had ? Nee, nog nooit. En zo gingen we krassen. Ik met mijn verantwoordelijkheidsgevoel zei na 10 kaarten dat we beter konden stoppen anders had het publiek niks. Enfin we hebben ze allemaal opgekrast en stonden heel schuldbewust tegenover Jop.En wat waren die shows leuk. De tijden van weleer. En later toen ik de Schouw gekocht had en het ging verbouwen en jij met een heel zorgelijk gezicht vroeg van, joh Tien, zou je dat nou wel doen ? En ik jou uitlegde dat ik dan veel meer ruimte achter de bar had en jij alle details wilde weten en toen je het resultaat zag zei je, ja zo heb je het uitgelegd, mooi hoor. En het 75 jarig bestaan van de Schouw, waar ik het Schouwboek heb uitgegeven, waar jij ook nog een heel verhaal in heb geschreven. Ik vroeg jou om het met mij samen te presenteren en jij zei gelijk natuurlijk. Dat we in die zijstraat nog een kwartier hebben staan te lullen over wie het nou aan wie zou geven. Wat een geweldig straatfeest is dat geworden met de Dopegezinde Gemeente waar Ruutje nog in meedeed.Zoveel herinneringen, zoveel gelachen en gepraat. Je hebt altijd gedaan wat je wilde en je hebt een mooi leven gehad. Je had al 40 jaar of langer Annemarie aan je zijde en een mooie talentvolle dochter . Ik kan nog veel meer schrijven, maar laat ik het hierbij maar laten. Jules, ik vind het fijn je gekend te hebben. En stel je voor dat er daarboven toch nog wat is, doe ze dan allemaal de groeten en zeg dat ik ze mis. Dag kanjer.