‘Het is voor het eerst sinds 1945 dat ons geduld zó op de proef wordt gesteld’

Rotterdam - Dit is de column van Wouter Vocke uit De Havenloods van deze week. Wouter schrijft deze week over Bevrijdingsdag, en hoopt op de bevrijdingsdag van 2020. ‘Natuurlijk wil ik geen vergelijking trekken tussen de oorlog en de coronacrisis - maar het is wel voor het eerst sinds 1945 dat ons geduld zó op de proef wordt gesteld.

‘Bevrijdingsdag is eigenlijk altijd zo’n feestdag die een beetje stilletjes voorbij gaat. Zijn we nu wel of niet vrij? Ja, eens in de vijf jaar officieel. Dit jaar dus. Tenzij in de CAO van je werkgever anders vermeld staat. Voor veel mensen is Bevrijdingsdag dan ook een dag als alle andere, en dat vind ik jammer. Wat mij betreft is het namelijk de belangrijkste feestdag die we kennen - en waar veel meer bij stilgestaan zou moeten worden.

Dit jaar is het 75 jaar geleden dat de Tweede Wereldoorlog beëindigd werd en Nederland weer een vrij land was. Wat is er nou nog belangrijker om te vieren zou je denken? De verjaardag van de koning, blijkbaar. In veel landen wordt het einde van de oorlog groots gevierd. En veel landen vieren de onafhankelijkheid, of de eerste aanzet ertoe. Maar hier niet. Wij vieren niet massaal dat de Unie van Utrecht werd vastgelegd, of het Plakkaat van Verlatinghe werd opgesteld. Laat staan de grondwet van Thorbecke. De capitulatie van Duitsers komt dan nog het dichtstbij. Tuurlijk, dat wordt heus wel gevierd, maar toch ook weer niet zó groot.

Het wachten is nu op de bevrijding van 2020: de dag dat we weer gewoon uit eten kunnen. Een terrasje pakken met collega’s. Met zijn allen naar het stadion gaan. De dag dat we weer met vrienden mogen barbecueën in het park. Dat we gewoon een bioscoopje kunnen pakken of over de markt lopen te struinen. Weer naar de dierentuin mogen. Of naar een concert. Dingen die zó vanzelfsprekend waren tot half maart. Ik mis het enorm. Dit soort dingen waren tot mei 1940 ook normaal. Natuurlijk wil ik geen vergelijking trekken tussen de oorlog en de coronacrisis - maar het is wel voor het eerst sinds 1945 dat ons geduld zó op de proef wordt gesteld. Toen smachtten mensen ook vast naar een onbezorgd avondje uit, of om gezellig naar een café te gaan. Ik kan me er nu iets bij voorstellen, al is het maar een klein beetje. Daarom is het nog maar eens goed om stil te staan bij 5 mei - en dat vrijheid eigenlijk helemaal niet zo vanzelfsprekend is. Zelfs niet 75 jaar later.’

Wouter Vocke is journalist en fotograaf in Rotterdam.