Rotterdamse romantiek terwijl de stad in brand stond

Rotterdam - We kregen een hartverwarmend ingezonden stuk van Fred Marree. Zijn ouders zouden 15 mei 1940 trouwen, maar de bruiloft ging letterlijk in rook op vanwege het vreselijke Duitse bombardement van een dag eerder. Op goed geluk wandelden ze een week later door de puinhopen op de Coolsingel toch maar naar het stadhuis...

In de dertiger jaren van de vorige eeuw werkten ze bij hetzelfde bedrijf. Zij op de boekhouding, hij in de verkoop. Zij rustig en bescheiden, hij ambitieus en een charmeur. Zij zag hem wel, maar ze viel niet direct voor zijn charmes. Maar dat duurde niet lang, zij vonden elkaar al dansend bij Pschorr op de Coolsingel.

Zij kregen verkering en verloofden zich in 1936. Een paar jaar later werden de trouwplannen concreet. De grote dag zou 15 mei 1940 worden. De trouwdatum stond op de kalender bij haar ouders. Hij zette er in november 1939 plagerig bij: “Gaat niet door”. Haar moeder zei nog: ‘Maak die meid nou niet zenuwachtig!’

Maanden verstreken. De spanning in Europa liep op. De huwelijksdatum naderde met rasse schreden. Op 30 april 1940 gingen zij in ondertrouw. Op 1 mei kregen zij de sleutel van hun hun woning in de Rotterdamse nieuwbouwwijk Blijdorp. De levering van sommige meubelstukken voor hun woning was vertraagd. Dat kwam door de expansiedrift van onze oosterburen. Sommige meubelen zouden nooit meer aankomen.

Op 10 mei 1940 brak de hel los. Nederland in oorlog. Vliegtuigen en parachutisten in de lucht. Bij de Maasbruggen werd dagenlang zwaar gevochten. Tot dinsdagmiddag 14 mei 1940. In een kwartier tijd werd de historische binnenstad van Rotterdam platgegooid en in lichterlaaie gezet.
Tachtigduizend mensen werden dakloos, tegen de achthonderd mensen vonden de dood. Een zwarte inleiding van vijf jaar vijandige bezetting.

Het aanstaand bruidspaar zag hun huwelijk door het verschrikkelijke bombardement letterlijk in rook opgaan. Zijn plagerige voorspelling werd een dramatische werkelijkheid. Puinruimen, ontredderde mensen helpen was nu belangrijker dan de ambtenaar van de burgerlijke stand.

Het maatschappelijk leven in Rotterdam kwam na het bombardement zo goed en zo kwaad als het ging weer vlot op gang. Reden om na een week te proberen alsnog het boterbriefje te bemachtigen. Op goed geluk liepen zij op 22 mei 1940 richting Coolsingel. En warempel, zij kregen een doorlatingsbewijs voor het “Raadhuis Coolsingel” met als doel: “huwelijk!”.
Hun familie zag het al van verre aan hun gezichten. Getrouwd! En dat bleven zij bijna 44 jaar, tot mijn moeder op 5 april 1984 overleed.

(door Fred Marree)