Een eerbetoon aan de freelancers die De Havenloods op de been hielden: ‘We houden van jullie!’

Rotterdam - Het was een raar jaar. Een moeilijk jaar. Waar we elkaar soms echt doorhéén moesten helpen. Ook bij De Havenloods. We prijzen ons gelukkig met de mensen om ons heen, de mensen op wie we op kunnen rekenen. Bij het maken van de krant, maar óók privé. Aan het einde van 2020 hebben onze lieve freelancers wel een bedankje verdiend. Een eerbetoon.

door Emile van de Velde

We kunnen ze onmogelijk allemaal noemen, uiteindelijk zijn er zó veel mensen die ons hebben geholpen. Zó veel lieverds die van De Havenloods in 2020 zo’n mooie krant hebben gemaakt. Zo ongeveer heel Rotterdam maakt immers deze krant. Daar zijn geen woorden genoeg voor. Dus beperken we ons hier even tot de allerhardste kern ven medewerkers.

Al langer dan we ons zelf kunnen herinneren hoort Els Neijts bij de havenloodsfamilie. Ook dit jaar was ze als freelancer goed voor een wekelijkse productie van interviews met allerlei soorten en maten Rotterdam. Beeldend en treffend zoals alleen Els dat kan.

Ook een ouwe rot, een levende legende, is Emile Hilgers. Hij maakt onze sportpagina. We zijn er trots op dat hij dit jaar elke week buiten de gebaande paden dacht, en steeds weer kwam met (top)sporters die je niet dagelijks in andere media ziet.

Dan heb je natuurlijk Mark Boninsegna nog. Dichter, Feyenoorder en stevig op pad in de journalistiek. Iemand bij wie je in zijn taalgebruik de liefde voor Rotterdam letterlijk terugziet. We hopen dat hij ook snel zijn andere liefdes Noord-Italië en de kroeg weer ontmoet.

Cathelijne Beijn sloot in de eerste lockdown aan. Ze wilde wel wat schrijven, want verder was het maar stil. Caat had haar sporen allang verdiend in de dagbladwereld, maar bleef bij De Havenloods. Ze werd fan van het grote bereik, en struikelde over haar woorden van enthousiasme over de menselijke verhalen die ze maakte.

Wervelwind Joop van der Hor knalde er afgelopen jaar ook op los als nooit tevoren. Dat de oud-politieman met pensioen is, blijkt niet alleen goed nieuws voor de Rotterdamse boeven, maar óók voor de krantenlezers!

‘Heb je nog wat’, vraagt Annemarie van der Ploeg als haar schrijfdrang weer bezit van haar neemt. En dat is vaak. Vooral in het oosten van de stad kent iedereen Annemarie. Ze schrijft ook de krant bij onze buren van Capelle vol. Uit betrouwbare bron weten we dat ze ook daar fan van d’r zijn.

‘Oké’, zegt Caro Linares als we haar iets vragen. Ze crosst de hele stad door met haar camera. Overal waar ze komt, maakt ze mensen blij. Met haar mooie foto’s. En tussendoor maakt ze ons blij, met lieve berichtjes. In het mooiste Nederlands dat we ooit van een Colombiaanse hebben gehoord.

Katrien Gijsen is óók onze favoriete fotograaf. Ergens in 2019 kwam er een foto van Katrien per ongeluk in de krant zonder dat ze ervan af wist, zonder haar naam erbij. Katrien werd niet boos, ze kwam langs voor een kopje thee. En nu is ze er nog steeds!

Ons plan voor 2021: zoveel mogelijk drankjes uitdelen en innemen op het terras van Tineke Speksnijder. Want zoals elke horecaondernemer heeft ook Tien bepaald geen makkelijk jaartje. Dat beschrijft ze in columns die bol staan van de emotie. Waarin je voelt hoezeer ze haar café de Schouw mist. Altijd met bewonderenswaardig veel hoop, en humor.

Als je je columns baseert op ontmoetingen, zoals Britte Kramer, was 2020 niet zo makkelijk. Probeer thuis maar eens een goed gesprek te hebben! Uiteraard vond ze er wat op. Je kon wandelen, dat deden meer mensen. En als je al die mensen gedag zegt, roepen ze vanzelf iets terug. Tot de kleinste kindjes aan toe! Dan is al snel je dag weer goed, en je column zó geschreven.

We zijn er niet bij, als een column geschreven wordt, maar zagen het soms wel voor ons. Wouter Vocke met de ene helft van zijn tweeling aan zijn been, de andere helft in een gordijn en hond Ringo kwispelend bij de voordeur: ‘Kinderopvang gesloten, ik maakt de column vannacht wel af.’ Ondanks die gekte bleef Wouter dit jaar een rots in de coronabranding.

Rachid Benhammou heeft een grabbelton aan interesses zo diep dat er geen lockdown tegenop kan. Zuid natuurlijk, zijn lieve ouders, zoontje Salvador en verder gewoon alles wat het straatleven hem toewerpt. Hij had ook een ‘mazzeltje’ in dit rotjaar. Want Rachid heeft in 2019 wel degelijk geschreven dat hij de marathon zou gaan lopen...

We houden van jullie! 
Davita de Jonge, Nynke Vermaat, Raymond Rotteveel en Emile van de Velde.