Obby is een bevlogen zeeman, hij heeft alleen af en toe wat tegenwind

Rotterdam - “Ik ben een zeeman”, vertelt Obby (27) me tijdens ons eerste gesprek. Hij is op dat moment dakloos en behalve blowen doet hij overdag weinig. Obby is droef gestemd, maar als hij over zijn zeevaartpassie spreekt, glinsteren zijn ogen.

Obby groeit op met zijn moeder op Bonaire. Zijn mooiste eilandherinneringen spelen zich af op het water. “Daar heb je vrijheid.” Zijn oom is sleepbootkapitein, andere familieleden werken als visser. Maar Obby is een gevoelige jongen. Als zijn oma overlijdt, heeft hij daar lang last van. En het knaagt dat hij zijn echte vader niet kent. Die ontmoet hij pas als hij zestien is. Obby fantaseert op het vliegveld over de dikste knuffel ooit, maar krijgt van pa niet meer dan een kille ‘boks’. “Toen dacht ik: hmm, jij bent dus niet mijn vader.” 

In 2012 komt hij met grote dromen naar Rotterdam. Hij doet een opleiding aan de Zeevaartschool en sticht een gezinnetje, maar door problemen ziet Obby zich genoodzaakt zijn studie af te breken en eindigt ook zijn relatie. Hij raakt zijn woning kwijt en is overgeleverd aan de opvang.

Bij de Nico Adriaans Stichting (NAS) is hij één van mijn liefste en meest gemotiveerde cliënten. Als ik zijn doelen wil doornemen, gebruikt Obby geen standaard trajectplan, maar tekent hij zijn levensplan in de vorm van een zeilkoers. “Elke boei is een doel. Zoals je ziet heb ik tegenwind. En met zeilen kun je nooit in één keer tegen de wind in. Je moet altijd overstag”, legt hij me uit terwijl hij de legenda bijwerkt. “Bij de eerste boei heb ik huisvesting en een diploma.” 

Ook loopbaancoach Petra van R2Doen merkt iets bijzonders aan Obby. “Ik heb nog nooit zo’n bevlogen jongen ontmoet”, zegt ze en ze regelt een plek voor hem bij Horizon in Schiemond, waar hij op een binnenvaartschip tot matroos wordt opgeleid. 

Lees verder onder de foto.

Peter en Obby: ‘Obby’s reis maakt mij supertrots en we blijven hem volgen.’

Horizon is normaal gesproken een mooie kans op werk voor tieners die maatschappelijk gezien buiten de boot dreigen te vallen, maar Obby mag het ondanks zijn leeftijd ook proberen.

En wat blijkt? Hij doet het uitstekend en neemt anderen op sleeptouw. “Ik ben al bijna lichtmatroos”, zegt hij trots als ik hem na twee weken weerzie. Ook op land houdt Obby de vaart erin. Hij heeft een zelfstandige woonruimte en is al een tijd gestopt met blowen. 

Als kapitein Joris een kijkje neemt op het leerwerkschip, is ook hij meteen verkocht. “Deze jongen mag met mij mee”, zegt hij. Binnenkort begint Obby’s stage bij Joris op De Sjouwer in Duitsland. Als hij daarna zijn examen heeft gehaald, volgt waarschijnlijk een betaalde baan als matroos.

Peter van Drunen is begeleider bij de NAS, die zich inzet voor kwetsbare Rotterdammers. Hij stelt ze op deze plek aan ons voor.