Verlangen naar het verleden, beperkt kansen in de toekomst

Steven van Welie, tweedejaars student Internationale Politiek aan de Universiteit Leiden, uit Hoogvliet stuurde naar de redactie een enthousiast mailtje, omdat hij de stem van jongeren uit de regio mist in De Botlek. En dat klopt. Om die reden vroegen we aan hem om een proefstukje in te sturen. Het is een soort column en we willen deze rubriek elke maand terug te laten komen. Dit is de tweede aflevering van de jongerencolumn van Steven van Welie.

Ingezonden

Hoogvliet - “Voor een ritje met het openbaar vervoer neem ik verschillende dingen mee. Sleutels, check! Portemonnee, check! Telefoon, check! Meestal neem ik ook nog een studieboek mee die ik kan gaan lezen. Eenmaal in de metro gebeurt dan vrijwel altijd hetzelfde. Ik ga zitten, pak m’n telefoon, doe er vervolgens vijf minuten over om te verbinden met de RET-wifi en 30 minuten later ben ik aangekomen bij Kralingse Zoom. Zonder ook maar één woord uit m’n boek gelezen te hebben… Gelukkig besef ik dan al snel dat naast mij nog 99% van de mensen naar hun scherm aan het staren zijn. Soms zit er nog een oudere man/vrouw die terugdenkt aan de tijd dat al die nieuwe technologie nog niet bestond. Toen je als vreemden nog met elkaar kon praten. Toen je met vrienden nog kon praten over echt belangrijke dingen, in plaats van de nieuwste Tiktok met elkaar uit te proberen.”

“Toen je nog daadwerkelijk moest worden doorverbonden om te kunnen bellen. Tegen die mensen die hieraan terugdenken zou ik willen zeggen: omarm de toekomst! Denk na over wat we met al die nieuwe technologie kunnen.

Chirurgen die door een robotarm nog preciezer kunnen opereren; elektrische auto’s voor een schoner klimaat; een traplift die ervoor zorgt dat mensen een langere tijd in hun huis kunnen blijven wonen; of Zoom waardoor we elkaar toch nog konden blijven zien tijdens corona. En natuurlijk zou het mooi zijn als we soms nog met een vreemde zouden praten of dat we met vrienden over écht belangrijke dingen praten, maar verlangen naar het verleden beperkt onze mogelijkheden voor de toekomst.”

Steven van Welie